Η ανάγνωση ενός άρθρου από την αμερικάνικη έκδοση του περιοδικού της La Leche League (lllusa.org) ήταν η αιτία για να γεμίσει ακόμα μια φορά το μυαλό μου από σκέψεις και προσωπικές εμπειρίες για τη σημασία του μητρικού θηλασμού και τις δυσκολίες του, για τον τοκετό και τα σημάδια που αφήνει στην ψυχή της γυναίκας αλλά και για την προσπάθεια για ενημέρωση και στροφή προς μια πιο φυσική αντιμετώπιση της γέννας ενός παιδιού. Χωρίς να είμαι ειδικός στο χώρο της υγείας και με γνώμονα τις προσωπικές μου εμπειρίες από τα δύο μου παιδιά για τον τοκετό και το θηλασμό, σκέφτηκα να κάνω κάποια σχόλια, παράλληλα με την παρουσίαση αυτής της συγκινητικής ιστορίας θηλασμού ενός πολύ ιδιαίτερου μωρού. Τη μετάφραση του άρθρου έκανε η φίλη και συνεργάτιδα Διόνα, γνωστή και ως mammaka και την ευχαριστώ πολύ για αυτό. Για την διευκόλυνση των αναγνωστών, αναφέρω ότι είμαι μηχανικός, με επιλογή μαθημάτων του κλάδου της βιοϊατρικής και διπλωματική εργασία με θέμα την ιατρική εικόνα. Έχω δύο παιδιά, το πρώτο γεννημένο φυσιολογικά (χωρίς επισκληρίδιο αναισθησία) και το δεύτερο με έκτακτη καισαρική τομή, γεννημένα και τα δύο σε ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας. Έχω μελετήσει αρκετά βιβλία, άρθρα καθώς και δημοσιευμένες προσωπικές εμπειρίες για τον μητρικό θηλασμό και το φυσικό τοκετό, καθώς και για τον τοκετό στο σπίτι (home birth), τον τοκετό χωρίς καθόλου ιατρική επίβλεψη (unassisted home birth) αλλά και τον φυσικό τοκετό μετά από καισαρική τομή (vaginal birth after cesarean ή όπως είναι πολύ γνωστό vbac). Όπως πολλές γυναίκες, έχω περάσει πολλές ώρες σε ιστοσελίδες και φόρουμ (ελληνικά και ξένα) αναζητώντας το καλύτερο για μένα και τα παιδιά μου, προσπαθώντας να κάνω πιο ενημερωμένες επιλογές, αναζητώντας όσο γίνεται πιο φυσικές μεθόδους και διαδικασίες. Αρκετά είπα για μένα, ακολουθεί το πρώτο τμήμα του άρθρου:
Από τον σωλήνα σίτισης στον θηλασμό
Όταν ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος, ξεκίνησα αμέσως να ψάχνω τις επιλογές φυσικού τοκετού που υπήρχαν στην περιοχή μου. Δυστυχώς, το τελευταίο κέντρο τοκετού είχε κλείσει πριν μερικά χρόνια επειδή δεν υπήρχε ζήτηση και έτσι τα πράγματα έδειχναν ότι οι επιλογές που είχα ήταν ανάμεσα στη γέννα σε νοσοκομείο και τη γέννα στο σπίτι. Αποφασίσαμε να το τολμήσουμε και να επιλέξουμε τη γέννα στο σπίτι. Από τη στιγμή που το αποφασίσαμε, εξοικειώθηκα πολύ με την ιδέα και μέσα μου χαιρόμουν πραγματικά που θα γεννούσα στο σπίτι. Έλεγα σε όλους γεμάτη υπερηφάνεια ότι σκόπευα να γεννήσω το παιδί μου στο σπίτι και καυχιόμουν σχεδόν για το γεγονός ότι θα το έκανα χωρίς φάρμακα. Το σημαντικό, όμως, ήταν να είμαι προετοιμασμένη και για να είμαι προετοιμασμένη έπρεπε να ενημερωθώ. Ξεκινήσαμε μαθήματα τοκετού με μια εκπαιδεύτρια στην περιοχή μας, η οποία είχε γεννήσει δέκα παιδιά στο σπίτι της! Περιμέναμε ότι θα μαθαίναμε πώς να χαλαρώνουμε, πώς να αναπνέουμε και πώς να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Αυτό που δεν περιμέναμε, ήταν ότι θα μαθαίναμε τόσα πολλά πράγματα για τον θηλασμό.
Γνώριζα ότι ο θηλασμός ήταν σημαντικός και πάντα είχα σκοπό να θηλάσω. Εκείνο που δεν γνώριζα όμως καθόλου, ήταν ότι ο θηλασμός είναι ολόκληρη τέχνη. Είδαμε βίντεο με τεχνικές τοποθέτησης στη θηλή, για τη συλλογή γάλατος χωρίς θήλαστρο και το πόσο σημαντικό είναι να μην δημιουργείται σύγχυση στο βρέφος με διαφορετικά είδη θηλής. Και καθώς πλησίαζε ο καιρός να γεννήσω την κόρη μου, όλο και ενθουσιαζόμουν που θα τη θήλαζα. Δεν έβλεπα τη στιγμή να την κρατήσω στην αγκαλιά μου, να την ακουμπήσω πάνω μου και να την κοιτάξω στα μάτια γνωρίζοντας ότι εγώ είμαι ό,τι χρειάζεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνεχίζεται …
Μέχρι το σημείο αυτό, η ιστορία είναι οικεία για πολλές μητέρες που είναι οπαδοί του φυσικού τοκετού! Γεμάτη ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα, η μέλλουσα μητέρα αναζητά έναν πιο φυσικό τρόπο να γεννήσει, ακόμα και μακριά από το νοσοκομειακό περιβάλλον αν χρειαστεί. Οι τυπικές ιατρικές διαδικασίες των σύγχρονων μαιευτηρίων φαντάζουν περιττές, ακόμα και ταπεινωτικές, οι μέθοδοι αναισθησίας σκοπό έχουν να στερήσουν τη μητέρα από την απόλυτη εμπειρία της εξόδου του βρέφους από τα σπλάχνα της (και να ανεβάσουν το κόστος της γέννας κατά μερικές εκατοντάδες ευρώ…) και ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον του μητρικού θηλασμού, με σκοπό να προωθηθούν τα υποκατάστατα μητρικού γάλακτος. Με όπλο την συστηματική ενημέρωση, η έγκυος γυναίκα προετοιμάζεται για να θηλάσει, μαθαίνοντας πως να αντιμετωπίζει ακόμα και τις πιο σπάνιες δυσκολίες που μπορούν να προκύψουν, προκειμένου να προσφέρει στο μωρό της το μαγικό ζωμό του Αστερίξ, το μητρικό γάλα! Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια για όλα αυτά και που κρύβεται ο μύθος; Είναι τα πράγματα τόσο απλά ή μήπως το θέμα είναι πιο περίπλοκο; Ποια είναι η απάντηση στην προσπάθεια για μετατροπή του γυναικείου τοκετού σε “εργοστασιακή γραμμή παραγωγής”; Έπεται συνέχεια με την ιστορία μας και τους προβληματισμούς της μαμάς popelix, μείνετε συντονισμένοι!
Συγχαρητήρια popelix!
Τέτοιες προσεγγίσεις προάγουν και τον φυσικό τοκετό και τον μητρικό θηλασμό!
Τον φυσικό τοκετό που φαντάζει παραφροσύνη (!) ειδικά όταν η μαμά εκ πεποιθήσεως δεν θέλει την επισκληρίδιο νάρκωση… ή πολύ περισσότερο επιθυμεί πχ τοκετό στο σπίτι της!
Αλλά και τον θηλασμό που τείνει να γίνει ξεχασμένη τέχνη στην Ελλάδα!
Που η μάνα που θέλει να θηλάσει από το πρώτο κιόλας λεπτό πριν καλά καλά κοπεί ο λώρος, μοιάζει επισκέπτρια από άλλο πλανήτη…
Αναμένουμε τη συνέχεια 🙂
Φιλικά,
Μαρία Π.
Σε ευχαριστώ Μαρία για τα ενθουσιώδη σχόλια και εύχομαι η σειρά των αναρτήσεων που ακολουθεί να μην σε απογοητεύσει. Δυστυχώς η ιστορία από το περιοδικό της LLL δεν έχει τη συνέχεια που φαντάζεσαι και πιστεύω ότι αξίζει να αναφερθούν κάποια πράγματα και να γίνει ίσως μια γόνιμη συζήτηση πάνω στο θέμα.
Η σημερινή ανάρτηση πάντως είναι αφιερωμένη στο θηλασμό και σε έναν παιδίατρο από το Ρέθυμνο που πολύ τον υποστηρίζει, καλή σου μέρα!
Βλέπω υπάρχει κοινό που περιμένει 😉 οπότε θα κάνω ότι μπορώ για διαβάσετε γρήγορα τη συνέχεια!
Ευχαριστούμε Popelix! Πραγματικά μην αργήσεις τη συνέχεια, θα μας φάει η αγωνία!.. 😉
Γέννα στο σπίτι…θέλει πάντως μεγάλο θάρρος! Το θαυμάζω, δεν θα το δοκίμαζα. ΟΚ για το όσο πιο λίγα φάρμακα, αλλά… Πάντως αναφορικά με τον θηλασμό, έχω να καταθέσω ότι μόνο στο δημόσιο νοσοκομείο που γέννησα το τελευταίο μου μωρό μου το έδωσαν στην αγκαλιά να το θηλάσω όσο ακόμα με παρακολουθούσαν πριν με πάνε στο δωμάτιο. Χρειάζεσαι περισσότερη βοήθεια, αλλά αξίζει να γεννήσεις σε δημόσια κλινική για να'χεις το βρεφάκι κοντά σου από την πρώτη στιγμή. Τελευταία με μεγάλη χαρά και έκπληξη έμαθα ότι και στο Ιασώ υπάρχει δυνατότητα rooming-in. Μακάρι να διαθοδεί περισσότερο! Popelix, ευχαριστούμε για όλες τις αναζητήσεις και αναμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια της ιστορίας!!!
Mama4