Και επειδή όπως είπαμε και στο περασμένο GGD, το blog αποτελεί ΚΑΙ ψυχοθεραπευτικό εργαλείο, είπα και εγώ να ξεσπάσω, σε ένα παραλήρημα ασυναρτησίας, εξ’ ου και το τριαλαρι-λαρό στον τίτλο. Διότι ποιος ο λόγος να είμαι πεσμένη; Είναι το κρύο που με ρίχνει (άτιμη αναιμία…), είναι το ένα παιδί που του στράβωσε ο αυχένας, είναι το άλλο παιδί που του πονάνε τα αυτιά (ναι… πάλι!) και κάτι άλλα που ακούω και μου γυρνάνε τα άντερα κοκορέτσι… Κινδυνεύω βέβαια να παρεξηγηθώ, όπως με την προηγούμενη ανάρτηση που παραλίγο να αρχίσω να λαμβάνω δέματα από φίλους και από την πρόνοια (βάζουμε και τυρί στα μακαρόνια, δεν τα τρώμε σκέτα)! Ήδη αισθάνομαι καλύτερα, τόσο καλύτερα που θα ποζάρω με ρούχα και αξεσουάρ στη λογική reuse – reduce – recycle. Θαυμάστε το μοντέλο popelix σε συνολάκι μοδάτο, με την υπογραφή της διάσημης στυλίστριας Mama4.
Γεια σου μανούλα και ευχαριστώ για τα γιατροσόφια. Κολάρο πήραμε, μπας και περάσει πιο συντομα σε σχέση με τον αδερφό (επιδειμία στραβολαιμιάσματος!) Σμούτς!
Όλε! Έτσι μπράβο, ψυχοθεραπεία για την … μπλογκού και τους συν αυτή. Τιμή μου να έχω τέτοια μοντέλα! Για τον αυτό-πονο στάζουμε οινόπνευμα (με το κεφάλι πλαγιαστά) κι αναμένουμε να εξατμιστεί ώστε να μας ανακουφίσει η ζεστασιά, για τον αυχένα έχω να προτείνω -εκ πείρας, εμείς είχαμε και κολάρο κάποιες φορές- εντριβή με χλιαρό λαδάκι (κατά προτίμηση καντηλιού) κι όσο για τα άλλα που επηρεάζουν τ΄άντερα…τι να πω,ΤΡΙΑΛΑΡΙ-ΛΑΡΟ!
Mama4