Πριν το φθινόπωρο, έπεσε στην αντίληψή μου ένα πολύ ενδιαφέρον post του παιδίατρου Στέλιου Παπαβέντση. Γκρινιάζω ότι το βιβλίο με τις φάτσες μας έχει καταβροχθίσει την καθημερινότητα αλλά με κάτι τέτοιες σελίδες, το φόλοου αποκτά νόημα! Συχνά κάτι που το υποψιάζεσαι ήδη, από την γονεϊκή σου εμπειρία και από την παρακολούθηση του κοινωνικού περίγυρου, παίρνει σάρκα και οστά με την μορφή δημοσιογραφικού κειμένου, με κερασάκι στην τούρτα το πολύ εύστοχο σχόλιο ενός επαγγελματία υγείας που ασχολείται με τα παιδιά. Παραθέτω:

Τώρα που θα αρχίσουν τα εντατικά σχολεία, οι “δραστηριότητες” και τα φροντιστήρια στα μεγαλύτερα, θα πάρω το όπλο μου, το συνταγολόγιο και θα γράφω: “Διάγνωση: στέρηση παιδικής ηλικίας. Θεραπεία: ελεύθερο παιχνίδι μη δομημένο και μη οργανωμένο από ενήλικες, κάθε μέρα”.

Φωτογραφία από το 2011: Μόλις βγάλεις τα χαλιά, εμφανίζεις τις… νερομπογιές!

Σαν γονείς έχουμε φάει στο παρελθόν ευγενικό “κράξιμο” για τις λιγοστές οργανωμένες δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχαν τα παιδιά, γιατί δεν αρχίσαμε ξένη γλώσσα μαζί με… τις στερεές τροφές καθώς και για τον τοίχο μας στο σαλόνι που φιλοξενούσε άτακτα κολλημένες παιδικές ζωγραφιές και χαρτοκατασκευές. Έτσι μας έβγαινε βρε παιδί μου! Όλες οι οικογένειες δεν είναι ίδιες. Το μόνο που επιδιώκαμε και δεν ήταν πάντα εύκολο, ήταν η παρέα στο σπίτι, με παιδιά κοντινής – και όχι μόνο – ηλικίας.

Φωτογραφία από το 2012: Τα παιδιά παίζουν με τα μανταλάκια!

Μήπως το έχουμε παρακάνει με την οργάνωση/παρέμβαση βρε παιδί μου; Γιατί πρέπει τα παιδιά να τρέχουν από εδώ και από εκεί όλη την εβδομάδα, κάτω από τις “διαταγές” του κάθε διασκεδαστή/προπονητή/δασκάλου; Το σχολείο είναι έτσι κι αλλιώς μεγάλος μπελάς, μια αρένα με ξέφρενους μπόμπιρες με ποικιλία χαρακτήρων και συμπεριφορών, όχι πάντα υποδειγματικών… Δεν είναι καλό να επιστρέψει το πιτσιρίκι στο σπίτι του, στην βολή του και να χαλαρώνει ξυπόλητο, μέσα σε μια αλλαξιά ρούχα παιχνιδιού;

Φωτογραφία από το 2013: Το ξυπόλητο τάγμα παίζει Lego!

Ας ανοίξουμε τα αυτιά μας (κλείνοντας παντός είδους ηλεκτρονικές οθόνες) και ας αφουγκραστούμε τις πραγματικές επιθυμίες των παιδιών μας. Τα πολλά δεν είναι πάντοτε και καλά. Ένα εξαντλημένο πιτσιρίκι έχει περισσότερες πιθανότητες να κλατάρει ως ενήλικας. Ας τα αφήσουμε να μας δείξουν τι πραγματικά τους αρέσει και ας επιλέξουμε προσεκτικά δραστηριότητες εκτός σπιτιού, πάντα με μέτρο και με γνώμονα την αντοχή και τις ιδιαιτερότητές τους.

Η ρέμβη κάτω από την μουριά μας στον Αλίκαμπο ήταν αμφίβολη εφέτο… Τα καταφέραμε όμως να κάνουμε ένα ταξίδι αστραπή, προλαβαίνοντας τα τελευταία διαθέσιμα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και περάσαμε στην μεγαλόνησο. Το παλιό πατρογονικό σπιτάκι ήθελε την φροντίδα και την επίβλεψή μας αλλά σύντομα πήραμε μια ανάσα, κάναμε την βόλτα μας στην θάλασσα και αρχίσαμε να χαλαρώνουμε.

Πίσω όμως έχει η αχλάδα την ουρά… Την Δευτέρα 23 Ιουλίου 2018, άρχισε να βρέχει στάχτες στο χωριό μας και η κάπνα ήταν αισθητή. Τα Χανιώτικα νέα μας ενημέρωναν για την κατάσταση και παρά την ανησυχία μας και την διακοπή ρεύματος, ενημερώσαμε τους γονείς μας στο άστυ και καθίσαμε στα αυγά μας μιας και ο ΒΟΑΚ ήταν μπλοκαρισμένος κατά μήκος του φλεγόμενου μετώπου στον Αποκόρωνα. Το δράμα όμως που εκτυλισσόταν στην Αττική ήρθε να μας δώσει μια τρομερή σφαλιάρα και η μητέρα, με φωνή τρεμάμενη, παρακολουθώντας τηλεόραση, μας ενημέρωσε ότι μάλλον υπάρχουν και νεκροί. Πιο βράδυ, έριξα μια ματιά σε γνωστό ειδησιογραφικό portal, κουβέντα για νεκρούς. Μπα, υπερβάλλουν τα κανάλια είπα! Που να ήξερα…

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς την τραγωδία και την καταστροφή. Κάτω από την μουριά μας, με αγωνία έψαχνα στα ηλεκτρονικά νέα και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μάθω το πώς και το γιατί. Σαν αστραπή πέρασαν από το μυαλό μου, μια φίλη με εξοχικό στο Μάτι και ένας φίλος με εξοχικό στον Νέο Βουτζά. Όταν η “συμπεθέρα” απάντησε στο μήνυμά μου, έπαθα ένα μικρό σοκ, από ανακούφιση για το γεγονός ότι όλοι ήταν σώοι. Και από τον Βουτζά το μήνυμα ήρθε τις επόμενες μέρες, καμμένα δέντρα και ζημιές επισκευάσιμες, χωρίς απώλειες.

Το φετινό καλοκαίρι είναι αλλιώτικο. Έχει σύντομες αποδράσεις λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Είχαμε την παραλία στο Κόκκινο Λιμανάκι για παρηγοριά! Δεν βαριέσαι λέγαμε, ωραία είναι και εδώ, θα ερχόμαστε με τα παιδιά μετά την δουλειά και κάνουμε το μπάνιο μας. Πάει τώρα, στάχτη… Και το Λύρειο ίδρυμα και τόσα σπίτια και πάνω απ’ όλα, ανθρώπινες ζωές. Μακριά από μέσα ενημέρωσης που ταΐζουν σανό και με την ελπίδα να επικρατήσει η σύνεση και η ανθρωπιά, ανάβουμε το κερί μας στην Παναγιά περιμένοντας τον Δεκαπενταύγουστο.

Ήρθε η Άνοιξη και… μύρισε καλοκαίρι! Τα πουλάκια κελαηδάνε, τα λουλούδια ανθίζουν και η φύση ανασταίνεται.

photo via https://www.flickr.com/photos/52060597@N08/

Εμείς οι αστοί όμως, οι πολυάσχολοι και ενίοτε μίζεροι… άλλα βλέπουμε και άλλα καταλαβαίνουμε. Εμπρός, ας γίνουμε πεζοί και ταπεινοί, κατά την τάξη πλένω-απλώνω-μπαλώνω-σιδερώνω:

Άνοιξη σημαίνει ότι… μπορείς να απλώσεις στο μπαλκόνι και ο εσωτερικός ζωτικός χώρος μεγαλώνει! Άσε που όταν σκάσουν μύτη επισκέψεις δεν έρχονται αντιμέτωποι με τη μπουγάδα σου, παραταγμένη άψογα μεν αλλά … Εξαιρούνται οι μέρες με αφρικανική σκόνη, το νου σου μην πιάσεις το λάστιχο στο μπαλκόνι, βλέπε το δελτίο πρώτα!

photo via https://www.flickr.com/photos/remonrijper/

Η γειτόνισσα από την απέναντι πολυκατοικία βλέπει επιτέλους απλώστρα έξω, όλο το χειμώνα την έτρωγε η απορία!

Έξω οι απλώστρες, στην αποθήκη και ο αφυγραντήρας, που γουργούριζε όλο το χειμώνα, ρουφώντας την υγρασία.

Φύσηξε βοριαδάκι; Κανένα πρόβλημα! Τοποθετείς την σιδερώστρα σε στρατηγικό σημείο, μπροστά από το βορινό μπαλκόνι/παράθυρο και σιδερώνεις με το αγέρι να παίρνει την κάψα από τον ατμό.

Φύσηξε βοριαδάκι (#2); Έχε το νου σου, οι απλώστρες είναι έξω, ενίοτε στα βορινά μπαλκόνια, και πάρε τα μέτρα σου! Θυμήσου πέρσι τέτοιο καιρό, η απλώστρα, πλήρης ρούχων, έκανε βουτιά από τον τρίτο όροφο (γκλούπ…).

Σου έχω καλά νέα για αυτά τα χειμερινά ρούχα που περιμένουν μέρες και μέρες ασιδέρωτα! Μπορείς να τα αφήσεις για μερικούς μήνες ακόμα, μπαίνουν κατευθείαν σε θήκες φύλαξης με λεβάντα. Όσο για τα καλοκαιρινά, όσο να το κάνεις, σιδερώνονται πιο εύκολα, ενίοτε και καθόλου.

Φέτος βάζουμε στόχους: Τα χαλιά θα πλυθούν νωρίς και όχι το ερχόμενο φθινόπωρο, λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι! Ευσεβείς πόθοι, τσάμπα είναι…

Παιδιά είναι μεγαλώνουν, ζωή να ‘χουν, σιγά μην τους κάνουν τα περσινά! Βγάλε από τις θήκες αυτά που ψώνισες κοψοχρονιά πέρσι στις εκπτώσεις (αν δεν φρόντισες, την πάτησες!) και τρέχα για ψώνια για τα υπόλοιπα. Αν τους κάνει και κάτι από τα παλιά, τζακ ποτ!

Οι κοινωνικές επισκέψεις αναβάλλονται μέχρι το σπίτι να περάσει σε θερινή σεζόν και να τακτοποιηθούν όλα τα ρούχα-παπλώματα-χαλιά κ.λπ. Συναντήσεις στο πάρκο της γειτονιάς, για ήλιο και αέρα. Καλή δύναμη σε όλους τους νοικοκυραίους, γερά-γερά-η-νίκη-είναι-κοντά!

Στον Άι Βασίλη έπεψα σαν το κοπέλι γράμμα
να ‘χει καλά όσους αγαπώ κι εγώ δε θέλω πράμα.

Όσα λουλούδια ανθίζουνε στην Κρήτη κάθε χρόνο
τόσες ευχές σας εύχομαι για τον καινούριο χρόνο! (*)

Photo via conifer

(*) Μαντιναδάκι από Rethemnos news