Είναι γνωστό σε όλους ότι στην ταλαίπωρη Αττική, μόλις κάνει ένα πλιτς, ένα σωρό εμπόδια ορθώνονται μπροστά σου. Και δεν μιλάμε για καμιά μπόρα, για καμιά καταιγίδα, για έκτακτα καιρικά φαινόμενα… Μια βροχούλα απαλή που την περιμέναμε κιόλας! Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Αργεί το λεωφορείο, το τρένο, ο προαστιακός. Καλά το λεωφορείο αλλά και τα τρένα; Δεν ξέρω πως γίνεται…
Το πεζοδρόμιο είναι κίνδυνος θάνατος! Χαρτιά και σκουπιδάκια μουσκεμένα και πλάκες που δεν είναι διόλου αντιολισθητικές. Δεν μπορείς να περπατήσεις τον καλό καιρό (παρκαρισμένα, λακούβες για τα καημένα τα δεντράκια, τα κακά των σκύλων μας, ράμπες κλπ) έχεις και την ομπρέλα στο χέρι, ούτε ζογκλέρ!
Σχολείο: Ομπρέλα ή αδιάβροχο; Ποδαράτο ή αυτοκίνητο; Με το μποτιλιάρισμα που έχει τέτοιες μέρες κοντά στο σχολείο προτιμώ να φάω τον κατακλυσμό του Νώε στο κεφάλι! Προσοχή στην κατηφόρα και φυσικά στα πεζοδρόμια (ποια πεζοδρόμια;;;). Πάντως τα πιτσιρίκια καμαρώνουν με τις ομπρέλες, έχει και αυτό το αξεσουάρ τη χάρη του. Επίσης, η πόρτα του σχολείου αργεί να κλείσει, έχεις μια δικαιολογία που πάλι είσαι κομματάκι αργοπορημένη…
