Πολλά βομβαρδίζουν το μυαλό μου και προσπαθώ να τα βάλω σε σειρά! Του μπου λάλιλι λίλι μπαμ μπαμ… Έτσι είμαστε εμείς οι μπλογκογονείς στην ψηφιακή γειτονιά, ότι μας έρθει στο μυαλό, το βγάζουμε στον αέρα! Ναι… βέβαια, μια λίστα είναι η λύση, έχουμε και λέμε σε μπούλετς:
- Η Αννούλα γκουγκλάρει, ψάχνει πληροφορίες για το τραγουδάκι που έμαθε σήμερα στην ώρα της μουσικής. Εισπνοή – εκπνοή… κάπου έχω μείνει πίσω, στις πάνες θαρρώ και σε άλλα βρεφικά – παιδικά… δόλια μάνα, εδώ ο γιος – ο μικρός – γίνεται 7 ετών σε λίγες μέρες…
- Στο δημόσιο σχολείο, υπάρχει ώρα αφιερωμένη στη μουσική όπου νεαρή δασκάλα απόφοιτος του τμήματος Μουσικών Σπουδών μαθαίνει τα παιδιά μας τέτοια ωραία τραγουδάκια. Μια νότα αισιοδοξίας, κυριολεκτικά και μεταφορικά!
- [άσχετο…]Και για να ξεφύγουμε από τα παιδικά – μαθητικά, που
κατάντησεκατέληξε η καλλιτέχνης του άσματος τούτου, με αυτή τη θεσπέσια φωνάρα, να τραγουδάει… - Όταν ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο, η κόρη μου – ναι, αυτή που γκουγκλάρει – ήταν μωρό και τώρα πια, μέχρι διήμερη εκδήλωση υπάρχει για τα ιστολόγια με σεμινάρια αλλά και ομιλίες για έμπνευση. και φυσικά… το μωρό μεγάλωσε και σερφάρει [επανάληψη = μητέρα της μάθησης]!
Ναιαιαιαι….τι ωραίο τραγούδι!Το ‘λέγαμε κι εμείς στο δημοτικό. Κι επειδή έχουμε κι εμείς πάρει μια γερή δόση δημοτικού σου λέω να’σαι όντως ευτυχής για την τύχη σας στη δασκάλα μουσικής (ελπίζω και για την κυρίως δασκάλα/ο να ισχύει, γιατί…εκεί κι αν είναι πονεμένη ιστορία). Μάνα-μάνα, άρχισε να συντονίζεσαι με την ηλικία των παιδιών σου, γιατί …τα καλύτερα (βλ.εφηβεία) έρχονται κι εκεί πια είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο να συντονιστείς. Πάντως, να τα χαίρεσαι! Να’ναι γερά και να τα καμαρώνεις, μαζί με τον μπαμπάκα!!
Φιλιά πολλάαααα!!!