Θυμάμαι, μικρό παιδάκι, το περιοδικό Εκείνη που διάβαζε η μητέρα μου, να έχει στις τελευταίες σελίδες του ζώδια. Στόχος του αστρολογικού marketing, οι “ταπεινές νοικοκυρές”! Χρόνια μετά, στην εποχή που τα ζώδια βρίσκονται όπου και αν γυρίσεις, επιλέγω τον αστερισμό του κροκόδειλου με ωροσκόπο τσαλαπετεινό και ο νοών νοείτω… Ω τι επιτυχία για τη μαμά, όταν το τέκνο παίρνει το μήνυμα και απαντά στην ερώτηση “τι ζώδιο είσαι;” με τη φράση “τιποτένιος, δηλαδή τίποτα!” Τώρα βέβαια θα περίμενα να ακούσω ερωτήσεις όπως “τι ομάδα είσαι;” αλλά τι να πω… οι εποχές αλλάζουν!

Το ζ-ωροσκόπιο της popelix ή μήπως τα σαγόνια των αστρολόγων.
Φωτογραφία από neeravbhatt

Έφτασε και η ώρα του Μανόλη να γίνει πρωτάκι! Πιο θαρραλέος και ανεξάρτητος από την Άννα, θέμα χαρακτήρα αλλά και θέσης στην οικογένεια (το δεύτερο παιδί είναι αλλιώς). “Του αρέσει πολύ το τραγούδι!” ήταν από τις πρώτες παρατηρήσεις της δασκάλας. Και το σφύριγμα επίσης… μόνο που και τα δύο γίνονται την ώρα του μαθήματος!!! Τι να κάνει το παιδί που το σπίτι των παππούδων είναι σαν παράρτημα κλασσικού ωδείου και σχολής παραδοσιακής μουσικής μαζί; Μπήκαμε όμως σε σειρά και τώρα φέρνουμε περιχαρείς την “τέλεια σφραγίδα”!

Σήμερα, η μαμά σε φάση κηρύγματος-κατσάδας και με τόνο αυστηρό εξηγεί στο γιο γιατί ήταν φάουλ που χάλασε τον κόσμο ενώ εκείνη μιλούσε με μια ξένη κυρία στο τηλέφωνο. Και τι κάνει το τέκνο παρακαλώ για να διατυπώσει τα τρανά του επιχειρήματα (όχι, το σέρβο του ελικοπτέρου δεν χάλασε μαμά κ.λπ.); Σήκωσε το χέρι του παρακαλώ! Ο μάστορας του “πετάγομαι όποτε μου καπνίσει και σας σκεπάζω όλους” σήκωσε το χεράκι του στη μανούλα για να πάρει το λόγο! Έχω πολλά να δω ακόμα…

φωτογραφία via clipartkid

Μετά το σερβιτορείο, ήρθε και το αρχαιολογείο, μιας και πήγαμε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και έχουμε σαν επόμενο στόχο το Ανάκτορο της Κνωσσού για φέτος το καλοκαίρι. Για να στηθεί το σερβιτορείο, παρατάσσονται όοοολα τα παιδικά κουζινικά εξαρτήματα, μαζί με αξεσουάρ από την κουζίνα της μαμάς και φυσικά πολύχρωμα Lego τα οποία εκτελούν χρέη τροφών. Ο τόπος της αρχαιολογικής ανασκαφής, το αρχαιολογείο, στήθηκε σε κοντινή αλάνα που φιλοξενεί πλήθος απομεινάρια από υλικά οικοδομών.

Είναι απίθανο που σε πάει η φαντασία των παιδιών! Ξεκίνησαν για την αλάνα για να τρέξουν το γκαζιάρικο τηλεκατευθυνόμενο του μπαμπάκα (αυτό είναι ολόκληρη ανάρτηση από μόνο του, που θα πάει, θα πείσω τον σύζυγο να ανοίξει blog…) και κατέληξαν με την αρχαιολογική σκαπάνη ανά χείρας. Τα κομμάτια από τα τούβλα για οικοδομές έγιναν όστρακα και τα σπασμένα πλακάκια, θραύσματα από αρχαίες πλάκες. Άντε και στο ανάκτορο του Μίνωα με το καλό!

Φρέσκο κολάζ – χάρτης από τη νηπιαγωγείο! Ότι θέλεις έχει, δολάρια, βουνά και κάμπους, λουλούδια, φρούτα και λαχανικά, Αθήνα και Κρήτη, ακόμα και ΣΧΟΛΗ ΑΓΓΑΛΗΟΝ (αγκαλιών). Έχουμε και κόλλα στικ, αμέεεε και μοντάραμε αυτό το καλλιτέχνημα X-Large. Αν και οι υποχρεώσεις μου αυτόν τον καιρό με κρατάνε, κοντά (εργασία κατ’ οίκον) αλλά πολύ μακριά (πολύ δουλειά λέμε…), κάτι τέτοια μας φέρνουν πιο κοντά.

Και όπως έχω ξανά πει: Τριαλαρί-λαρό, στο blog μου θα τα πω, τσάμπα ψυχανάλυση, στης κρίσης τον καιρό!!!

Ναι, καλά βλέπετε, η λεκάνη των ρούχων στο σαλόνι χωράει ακόμα δύο παιδάκια, νηπιαγωγείου και Β’ δημοτικού. Στον αγαπημένο μας παιδότοπο, στο σαλόνι μας! “Πώς θ’ απλώνω βρε τα ρούχα άμα μου σπάσετε τη λεκάνη, μου λέτε;;;” Καμία απάντηση, μόνο χαχανητά και… ήταν ένα μικρό καράβι!