Έκλεισε αυτό το κεφάλαιο για τη μικρή Αννούλα! Κοιμήθηκε δυό φορές χωρίς αυτήν και μας έδωσε μόνη της την αφορμή. Η πιπίλα την παρηγόρησε στις γκρίνιες, όταν πονούσαν τα δοντάκια της και ήταν αχώριστος σύντροφος στον ύπνο. Πρόβλημα με το θηλασμό ευτυχώς δεν της δημιούργησε και ας την είχε απο πολύ μικρούλι. Πάει τώρα η πιπίλα Αννούλα, κάνει νάνι! Ξυπνάει λίγο το μικρό μου το βράδυ και γκρινιάζει αλλά η μανούλα σπεύδει για αγκαλίτσα, λέει και κανένα τραγουδάκι, την “Τινιτούλα”, το “Τουφεκάκι” … και πάλι νάνι η Αννούλα. Ευτυχώς δεν άκουσα τις συμβουλές των άλλων, να την πετάξω όποτε με βόλευε και να πώ “την πήρε η κατσαρίδα” και να κλαίει το παιδάκι για μέρες μέχρι να του περάσει. Τίποτα δεν γίνεται ξαφνικά, όλα θέλουν το χρόνο τους! Τώρα λέμε τις ιστορίες και τα τραγουδάκια μας πριν τον ύπνο, χασμουριόμαστε, πίνουμε και κάμποσο νεράκι και σε λίγο … νανάκια.
η πιπίλα μου να κάααανει!
