Τα παιδιά μου τον τελευταίο καιρό περνούν μια διατροφική κρίση, ίσως ο όρος αλαλούμ να αποδίδει καλύτερα την κατάσταση. Πίτες για σουβλάκια, άσπρα μακαρόνια-ρύζια, χυμοί σε χάρτινο κουτί και γιαουρτάκια με μπαλάκια, ας είναι καλά η γειτόνισσα που μας τα παρέχει σαν κέρασμα (ευτυχώς έχει και ο Όλυμπος τέτοια και βιολογικά παρακαλώ!). Εκτός από αυτά, στο παιχνίδι είναι τα αχλάδια Τυρνάβου και φυσικά τα βραστά ή ψητά καλαμπόκια. Το γάλα το πίνουμε από σπόντα και σε περίεργους συνδυασμούς, από το κοτόπουλο και τις πατάτες μακριά και αλάργα και πότε-πότε κανένα μπιφτεκάκι, κοκκινισμένο με την σπιτική κέτσαπ του πατερούλη. Ο μικρός σε πρόσφατο οικογενειακό τραπέζι άλλαξε τα φώτα στον ξιδάτο γαύρο και σύσσωμα τα αδέρφια απαιτούσαν από τη γιαγιά να τους καθαρίζει γαρίδες σαγανάκι μέχρι τελικής πτώσεως. Σε τελευταία εξόρμηση μας στα μαγαζιά (!!!) μόλις πήραν χαμπάρι την πλανόδια καλαμποκού, άρχισαν να χοροπηδάνε δείχνοντας κατά κει! Πάντως είναι και υγιεινό σνακ, δεν έχω παράπονο, οπότε δεν τους χάλασα το χατήρι. Μας χάρισε και κάτι χάρτινα παιχνιδάκια η κυρία και έμπηξε σε κάθε καλαμπόκι ένα χάρτινο σημαιάκι. Να ναι καλά η γυναίκα! Ακολουθεί φωτογραφικό ρεπορτάζ με τα καλαμπόκια-λάφυρα ανά χείρας!
Ο δικός μου γιος τρώει καλαμπόκι ψητό από ηλικία που κανονικά χμ χμ ίσως και να μην έπρεπε. Τρώει και το βραστό που φτιάχνω στο σπίτι αλλά το άλλο είναι η αδυναμία του. Επίσης τρώει πολύ γαύρο ξυδάτο που λες κι εσύ και μου είχε φανεί πολύ περίεργο για παιδάκι. Λες να παίζει ρόλο που στην εγκυμοσύνη ήθελα να πιω ξύδι από το μπουκάλι; Τόσο πολύ το ζητούσα….
Να χαίρεσαι τα παιδιά σου, μα τι κατάξανθος που είναι ο γιος σου!
Βλέπω έχουμε κοινά γούστα 🙂
Όσο για το ξανθό σουηδεζάκι, έτσι ήμουν και εγώ μικρή αν και τώρα μετά βίας φαίνονται μερικές ανταύγειες.
Ανταποδίδω τις χαρές για τον υιό σου τον αγαπητό!