Οι φωτογραφίες από τα κοτσυφάκια είναι από την αυλή μας! Έχουν φωλιάσει προφυλαγμένα ανάμεσα στα φύλλα ενός μεγάλου γιούκα. Δεν θα ξεχάσω τη μαρτυρία μιας γειτόνισσας που περιμάζεψε ένα πεσμένο κοτσυφάκι από την αυλή της για να μην το φάνε οι γάτες. Το έβαλε σε ένα κλουβάκι από καναρίνι και οι γονείς του το τάιζαν όλη την ημέρα. Όταν το μεσημέρι έβαζε το κλουβάκι μέσα στο σπίτι, πάλι για τις γάτες, ο μπαμπάς κότσυφας και η μαμά κοτσυφίνα χάλαγαν τον κόσμο απ’ έξω. Τελικά το άφησαν ελεύθερο όταν μπορούσε να πετάξει! Παραθέτω και κάποιες πληροφορίες για τον κότσυφα, από την ιστοσελίδα του συλλόγου ΑΝΙΜΑ
“Τα κοτσύφια είναι μικρά σχετικά πουλιά, με μέγεθος μεταξύ σπουργιτιού και περιστεριού. Τα αρσενικά είναι κατάμαυρα με κίτρινο ράμφος το καλοκαίρι και κίτρινο περίγραμμα στα μάτια. Τα θηλυκά είναι γκριζοκάστανα και με σκούρο ράμφος. Το κοτσύφι είναι ένα από τα πλέον κοινά και αναγνωρίσιμα είδη τόσο μέσα όσο και έξω από τις πόλεις. Το μελωδικό του κελάηδισμα είναι χαρακτηριστικό και από τα πλέον όμορφα μεταξύ των πουλιών της πόλης.”
Ααααα! Να σας ζήσουν!!! Τι ωραία εικόνα! Εμείς έχουμε μόνιμα μια ζαρντινιέρα-μαιευτήριο στο πίσω μπαλκόνι, που χρησιμοποιείται διαδοχικά από διάφορα ζευγάρια περιστέρια (δεκαοχτούρες;). Θα προτιμούσα σαφώς τα κοτσύφια, ν’ ακούμε και κάτι πέρα από τα γουργουρητά…
Έχεις δίκιο, έχουν ωραίες φωνές! Πλάκα έχετε, ζαρντινιέρα-μαιευτήριο 🙂
Καλό μήνα και να χαίρεστε τα κοτσυφάκια σας!! Είναι ωραίες αυτές οι ευκαιρίες για να έχουν τα παιδιά “ζωντανό καθημερινό ντοκυμαντέρ”. Φτιάξε μας ένα καρέ-καρέ το μεγάλωμά τους!
Τα πουλάκια – κοτσυφάκια είναι πανέμορφα !!!
Καλό μήνα!!!