σημαίνει popi's art και όχι μόνο, στον ιστό από το 2006

Blog

Όταν οι ηλικιωμένοι γονείς ξαναγίνονται παιδιά…

Το παρακάτω απόσπασμα γράφτηκε σε φάση μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης, το καλοκαίρι του 2019. Η πάθηση του αγαπημένου μου πατέρα “γνώριζε μεγάλες δόξες” και τον δυσκόλευε όχι μόνο κινητικά αλλά και διανοητικά, προκαλώντας του κρίσεις με εμμονές και συμπτώματα άνοιας. Είχα αποφασίσει αρχικά να εκφραστώ με λόγια και να αποτυπώσω κάποια συμπεράσματα από την μικρή αυτή δοκιμασία, με σκοπό να βοηθήσω ενδεχομένως και κάποιους άλλους με παρόμοια εμπειρία. Στο τέλος αποφάσισα να το αφήσω στα πρόχειρα, μην αντέχοντας να κάνω την blogger με κάτι που μου προκαλούσε τόσο πόνο… Τώρα που ο πατέρας αναπαύθηκε, το δημοσιεύω, έτσι για την ιστορία, προσθέτοντας και τις παρατηρήσεις μου.

Είμαι ένα παιδάκι που χτυπάει θυμωμένα το ποδαράκι του χάμω… Όχι, δεν μπορώ να το δεχτώ, δεν ΘΕΛΩ σου λέω! Εκεί που μεγαλώσαμε και πατήσαμε στα πόδια μας και ξεπετάξαμε τα τέκνα μας και ωριμάσαμε… ανημπόρεψαν οι γονείς. Ναι το ξέρω, είμαι ευλογημένη που τους έχω, ας είναι και γεροντάκια, άλλοι τους έχασαν νωρίς, άλλοι δεν τους γνώρισαν καν… Μα εγώ είμαι ένα θυμωμένο παιδάκι, άνω των 40 ετών και… δεν παίζω μαζί σας, σας κρατάω μούτρα…

Ο μπαμπάς μου ξεχώριζε από μακριά, τέτοιο παράστημα και σβελτοσύνη είχε. Τρεχάλα παντού, στα ψώνια, στην εφορία, στο χωριό. Τώρα δεν πάει πουθενά, ούτε βήμα μόνος. Πάλεψε με λύσσα να μην φανεί η αλλαγή, πείσμα και αγώνας… τι τα θες, το τρέμουλο και η αστάθεια τον έριξαν… Σαν να μην έφτανε αυτό, κάνει και το μυαλό θολούρες και τα φάρμακα παρενέργειες και από πάνω κι άλλα γιατρικά μπας και βρεθεί ισορροπία. Αυτό με το μυαλό δεν παλεύεται με τίποτα… Η γιαγιά Άννα ευχόταν μια ζωή να έχει τα λογικά της στα στερνά και παρακαλούσε Τον Θεό και έλυνε και σταυρόλεξα, κάτι παραπάνω ήξερε…

Βαθιές ανάσες και προσευχή και λογική και προσπάθεια…

Ακολουθούν κάποιες σκέψεις/προτάσεις, θα χαρώ να ακούσω και την γνώμη σου στα σχόλια:

  • Κάνε ότι μπορείς για τον γονιό σου όσο είναι στη ζωή, όποιο κι αν είναι το πρόβλημά του. Ένα ποδόλουτρο, ένα μανικιούρ, μια λιχουδιά, ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα μικρό χατήρι σε μια γεροντική ιδιοτροπία. Στο σπίτι, στην κλινική, στον οίκο ευγηρίας… ΠΑΝΤΟΥ υπάρχουν ευκαιρίες να γνοιαστείς, να δείξεις την αγάπη σου. Προσπάθησε να βρεις χρόνο, να ξεπεράσεις τις αδυναμίες σου, να καταπολεμήσεις τα πάθη σου, όσο υπάρχει καιρός.
  • Ψάξε στην αγορά για πρακτικά βοηθήματα που μπορούν να κάνουν την καθημερινότητα του ηλικιωμένου πιο ασφαλή και ευχάριστη. Κάνε έρευνα αγοράς και προχώρα πάντα με την κοινή λογική και την σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου επαγγελματία υγείας.
  • Αν είναι στην ζωή ο σύντροφος του γονέα που πάσχει, λάβε υπόψη σου την ταλαιπωρία του, τις συναισθηματικές του ανάγκες και την πρακτική βοήθεια που ενδεχομένως να χρειάζεται. Κάνε τα ψώνια, πήγαινε στο γιατρό για φάρμακα και πρόσφερε ευκαιρίες για αποφόρτιση, αναλαμβάνοντας εσύ φροντίδες έτσι ώστε να κάνει μόνος του κάτι που τον ευχαριστεί.
  • Δεν είσαι υπεράνθρωπος, ζήτα βοήθεια! Μίλα με τον επαγγελματία υγείας που έχει αναλάβει τον γονιό σου ή ζήτα κάποιον εξειδικευμένο φροντιστή ή νοσηλευτή. Είναι δύσκολο, δεν λέω, πρέπει όμως κάποιες φορές να βγάλεις άκρη, να ρωτήσεις, να μάθεις και κατά το δυνατόν, να βάλεις το χέρι στην τσέπη.
  • Πρόσεξε τις σχέσεις με την οικογένειά σου! Προσπάθησε να μεταφέρεις όσο γίνεται λιγότερο την δύσκολη κατάσταση στο δικό σου σπίτι και δείξε κατανόηση όταν τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν και ενδεχομένως δυσανασχετούν. Βρες το κουράγιο να εξηγήσεις και μην παρατραβάς το σχοινί…
  • Αν έχεις πνευματικές ανησυχίες και Η Ζωή Μετά δεν είναι για σένα μόνο κόμικ του Αρκά, κάνε κουμάντο. Φρόντισε να έχεις στην φαρέτρα σου πνευματικά εργαλεία (για την δική σου ψυχική υγεία) και ζήτησε την βοήθεια κάποιου έμπειρου πνευματικού (για την ψυχή του γονιού σου). Προσπάθησε τουλάχιστον, ευγενικά και με σεβασμό, είναι κρίμα να αφήσεις το θέμα στην τύχη του!

Κάνε ότι μπορείς, ότι σου επιτρέπουν οι δυνάμεις σου. Τίποτα δεν είναι ασήμαντο! Γίνε το παράδειγμα για τα παιδιά σου και τους γύρω σου και αντιμετώπισε όλες τις αντιξοότητες με υπομονή και επιμονή. Όταν έρθει η δύσκολη ώρα του αποχωρισμού, η ζεστασιά της φροντίδας και η αίσθηση της προσφοράς θα είναι αληθινό βάλσαμο.

Αναμνηστική φωτογραφία στρατού, Εμμανουήλ Φουντουλάκης του Τζανή, Καρτερός Ηρακλείου Κρήτης

You might be interested in …

1 Σχόλιο

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Επιλεγμένες δημιουργίες Popelix Handmade @ JamJar