Αν και η πρόσβαση στη θάλασσα απαιτούσε αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα, καταφέραμε να τη χαρούμε, τόσο εμείς όσο και τα παιδάκια! Η Αννούλα αψηφούσε ακόμα και τα πιο μεγάλα κύματα και ριχνόταν στο νερό με τον μπαμπάκα για τρελά πλατσουρίσματα. Ο μικρός μου δήλωνε με σοβαρότητα ότι δεν του αρέσουν τα κύματα και αρκετές φορές περιορίστηκε στο πετροβόλημα της θάλασσας και σε πύργους στην άμμο.
Το μπάνιο μας ήταν αποκλειστικά απογευματινό, έως βραδινό θα έλεγα … και έτσι γλιτώσαμε από το κυνήγι για αντηλιακά πασαλείμματα και καπέλα. Όταν τα κουνούπια έβγαιναν από τις κρυψώνες τους και τα καβουράκια ετοιμάζονταν και αυτά να βγουν και να μας κυνηγήσουν (!!!) παίρναμε το δρόμο της επιστροφής.
