Η μαμά-δασκάλα, το πρωτάκι και ο μικρός αδερφός

Πάει ο καιρός που η μαμά ήταν η μόνη δασκάλα. Πέρσι η κυρία Ν., φέτος η κυρία Ε., μας μαθαίνουν “γραμματα, σπουδάγματα, του Θεού τα πράματα!”. Μιας και αναφέραμε και τα Θεία, ακόμα μαθαίνουμε ότι η μάνα προσεύχεται στην Παναγία για το γιο της που πάει στον πόλεμο, το πρωί λέμε το Πάτερ Ημών και ο Εσταυρωμένος δεν έχει αποκαθηλωθεί, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες πολιτικών, εκπαιδευτικών και λοιπόν παραγόντων… Αφού να σκεφτείς ότι στη σχολική γιορτή είπαν τραγούδια πατριωτικά αλλά και τον Εθνικό Ύμνο, άσχετα που κάποιοι θα προτιμούσαν να πούνε τη Λιλή Μαρλέν…

Έτσι που λες, μια χαρά οι δασκάλες, ειδικά φέτος είναι και πολλές. Με βάση το πρόγραμμα του “Νέου Σχολείου”, έχουμε Αγγλικά, εικαστικά, μουσική, πληροφορική και επειδή μας λείπουν και κάποιοι, υπάρχουν και επιπλέον δασκάλες, αποσπασμένες παρακαλώ, για να μπαλώσουν τις τρύπες και να σχολάνε τα παιδιά μας στις 2.00 το μεσημέρι. Δασκάλες πολλές αλλά η μάνα είναι μόνο μια και αναλαμβάνει συνήθως την απογευματινή μελέτη. Η αρχή ήταν λίγο δύσκολη ομολογώ, μπόλικη αφηρημάδα και διάσπαση, άσε η ταχύτητα χελώνας, ως πρωτάρα στα πρωτάκια, τα έχασα λίγο… Τώρα πια όμως πετάει η ομάδα και ξεπετάμε και τις φωτοτυπίες στο τάκα-τάκα. Μετά το πέρας της μελέτης, οι μαρκαδόροι και το ψαλιδάκι είναι τα αγαπημένα μας εργαλεία! Τόσο που ο κάδος με τα χαρτιά είναι γεμάτος (ξεκαθαρίζει η ίδια αυτά που δεν θέλει να κρατήσει) αλλά και το πάτωμα κάτω από το γραφείο, το σαλόνι κλπ φιλοξενούν τα υπολείμματα της χαρτοκοπτικής.

Ξεχάσαμε καλέ και τον μικρό αδερφό! Όταν ο πολυαγαπημένος μπαμπάκας απουσιάζει, έρχεται και εκείνος με το βιβλίο του, στρώνεται στο πάτωμα και κάνει ασκήσεις για τα προνήπια. Έχει αγάπη στους αριθμούς (τόσος κόπος με τα lego αποδίδει!) αλλά η ζωγραφική δεν τον ενδιαφέρει τόσο, μόνο τα απολύτως απαραίτητα. “Μαμά, κουράστηκε το χέρι μου, θέλω βοήθεια!” Έτσι, γινόμαστε πάλι ένα μικρό οικογενειακό σχολείο με τη μαμά σε ρόλο κατ’ οίκον διδασκάλισσας. Άλλωστε, μου το έχουν πει πολλές φορές “η όψη σας, με τα γυαλάκια και τα μακριά μαλλιά, θυμίζει δασκάλα και όχι μηχανικό!”.

Κλείνοντας, παραθέτω γεμάτη καμάρι και μερικές προσωπογραφίες από την κορούλα μου με το καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο (είπε κανείς κάτι για την κουκουβάγια;).