Αχ αυτή η μαμά μας, όλο μας κυνηγάει με παράλογες απαιτήσεις! Ξύπνα για σχολείο, πλύνε τα χέρια σου ΤΩΡΑ, φάε επιτέλους το μπιφτέκι σου, μην φωνάζεις μέσα στα αυτιά μου, μάζεψε τα lego από το πάτωμα. Αμάν πια, θα σου γράψουμε “ίμαντεν” μαμά (αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία, κάτι σαν την μαύρη λίστα των παιδιών…). Μην με ξυπνάς μαμά, ονειρεύομαι ένα διαμάντι, είμαι στην πριγκιπική μου κουκέτα, με τα πέπλα και τα όμορφα σκεπάσματα και εσύ με σκουντάς για να πάω να μάθω τα ευρώ και τα λεπτά (πάαααλι!!!). Τουλάχιστον έχει και η μαμά έναν βασιλικό αέρα… κάτι είναι και αυτό!
Πολύ καλό! Αφού σου ‘κανε τη χάρη να σε ζωγραφίσει σε τέτοια άχαρη στιγμή τόσο χαριτωμένα, ε, δε μπορεί θα’χεις κι εσύ τον τρόπο σου βρε παιδί μου! Μπορεί να μην το νιώθουν τώρα-το’χουν δεδομένο- μπορεί κι εμείς να μην το εκτιμάμε όσο του ταιριάζει, αλλά αφού μπορείς και είσαι εκεί για να τους ξυπνάς-έστω και για το σχολείο- μια γλύκα θα τους μείνει στην καρδιά.
Να ‘στε καλά και καλύτερα και να μας “κερνάτε” ζωγραφιές συχνά!
υγ: τον Μανώλη τον ρώτησε που τον έβαλε σε ροζουλί κουκέτα; χαχα
Πολύ γλυκό! Στείλτε μας κι άλλες ζωγραφιές! Η κουκέτα είναι όλα τα λεφτά!..=)