Πολλές φορά πέτυχα στο διαδίκτυο εντυπωσιακές φωτογραφίες από μια συνταγή για καρβελάκι χαραγμένο, γεμισμένο με τυράκι και ψημένο στο φούρνο. Είπα λοιπόν να το δοκιμάσω με ένα μικρό ζυμωτό καρβελάκι, δικής μου παραγωγής, φτιαγμένο με αναλογία 50% κίτρινο αλεύρι και 50% για όλες τις χρήσης και εμπλουτισμένο με ένα μείγμα από λιναρόσπορο, ηλιόσπορο και κολοκυθόσπορο. Με 1 κιλό αλεύρι έφτιαξα 4 καρβελάκια και ένα από αυτά μεταμορφώθηκε σε ένα λαχταριστό ορεκτικό.

Χάραξα το καρβελάκι όπως φαίνεται στη φωτογραφία χωρίς να κόψω τον πάτο. Για να μπορέσω να το αρτίσω ανάμεσα στις χαραγές, έβαλα από κάτω ένα πιατάκι του καφέ ανάποδα, κάτι το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να χάσκουν οι χαραμάδες. Έριξα λαδάκι αρκετό, χοντρό αλάτι, ρίγανη, δεντρολίβανο, σκόρδο σε σκόνη και τυρί σε κομμάτια ανάμεσα. Η τελευταία πινελιά ήταν κομματάκια από βούτυρο Κερκύρας, γύρω στα 50 γρ.

Η συμβουλή μου είναι να ρίξετε το λάδι ομοιόμορφα. Αν δεν έχετε λαδικό που να ρίχνει με ρέγουλα, προτιμήστε να το λαδώσετε με κουτάλι ή με πινέλο. Θέλουμε να λαδωθεί παντού χωρίς να κολυμπήσει στο λάδι. Για τυρί, προτιμήστε κάποιο με ιδιαίτερο χαρακτήρα που να λιώνει. Στην πρώτη μου προσπάθεια χρησιμοποίησα ότι είχα εύκολο, ένα αδιάφορο milner, και δεν ενθουσιάστηκα ιδιαίτερα. Την επόμενη φορά θα ποντάρω σε μια γραβιέρα Νάξου ή ένα κασέρι Μυτιλήνης. Όσο για το βούτυρο, συμπληρώνει ευχάριστα το ελαιόλαδο και δίνει ένα τραγανό και αρωματικό αποτέλεσμα! Αν δεν είστε φαν του σκόρδου, το σκόρδο σε σκόνη είναι πολύ διακριτικό. Μια άλλη ιδέα είναι να χρησιμοποιήσει κανείς ένα μείγμα λαδιού με ωμό τριμμένο σκόρδο, για πιο έντονη γεύση.

Οι πειραματισμοί της Popelix στην κουζίνα φιλοξενούνται στο Μουτουπάκι αλλά σύντομα θα μετακομίσουν εδώ. Stay tuned!

Αν σας αρέσουν τα πειράματα, ιδού πεδίο δόξης λαμπρό! Λίγες μόνο σκέψεις για πιο παιχνιδιάρικο και γευστικό αποτέλεσμα είναι λιαστή ντομάτα, πάστα ελιάς, φρέσκα βότανα ψιλοκομμένα… μη σου πω και λουκανικάκια κομμένα στα 4 που ανοίγουν σαν λουλουδάκια. Αν έχετε κάνει κάτι παρόμοιο, περιμένω τις ιδέες σας. Καλή όρεξη!

Εφέτο κλείσαμε 11 χρόνια έγγαμου βίου, καλός-χρυσός-γοητευτικός και με σπίτι στο νησί, δεν έχω κανένα παράπονο, χάρη σ’ εκείνον είμαι 1 Σεπτεμβρίου στην Πάρο!

Όχι, το πόστ δεν είναι για το γαμπρό, είναι επί παντός επιστητού [έχεις δίκιο που ζαλίζεσαι φίλε αναγνώστη, από το ένα θέμα στο άλλο πάω… τσικ-τσικ…]! Είχε και πανηγύρι, με όλα τα καλά, εκεί ψηλά στον Στρούμπουλα!

Η επιστροφή στο σχολείο είναι προ των πυλών [αυτό το πόστ για μπακ του σκούλ το πήγαινα… πρέπει να το κοιτάξω αυτό γιατρέ μου;;;], το πολιτικό σκηνικό είναι τρομακτικό [όπως και να ‘χει κλείσε τη ρημάδα την του-βου, κλείστηνε σου λέω, πάτα το κουμπίιιιιιιιιιι], το σπίτι στο άστυ θα θέλει φασίνα [προσγείωση στα απλά, καθημερινά, η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά] και εγώ αμέριμνη [#not] στο χωριό περιμένω το πάτημα των σταφυλιών, εργαζόμενη από απόσταση για τα προς το ζην.

Καλό Σεπτέμβρη, με αγάπη, σε όλους!