Ο θηλασμός που δίδαξα στο παιδί μου (και στον εαυτό μου) μου έχει χαρίσει ικανοποίηση όσο λίγα πράγματα στη ζωή μου. Μου αρέσει τόσο πολύ να κάθομαι και να τη θηλάζω (καθώς δεν είναι μωρό που θέλει και πολλές αγκαλιές) και να αποκοιμιόμαστε μαζί. Μου αρέσει που βλέπω ότι ξέρει τι να κάνει όταν την παίρνω αγκαλιά και μου δείχνει με συγκεκριμένο κλάμα ότι πεινάει. Αισθάνομαι ότι προσφέρω το καλύτερο στο παιδί μου. Παρόλο το ιστορικό της, γνωρίζω μέσα μου ότι της δίνω το καλύτερο που μπορώ. Νιώθω πραγματικά ότι έχω εκπληρώσει τον σκοπό της ζωής μου, είμαι μητέρα και δεν πρόκειται να σταματήσω. Ίσως όταν έρθει η ώρα να τη γράψω στο νηπιαγωγείο, τότε μπορεί να το συνειδητοποιήσω!
Tag Archives: μητρικός θηλασμός
Σκέψεις και προβληματισμοί πάνω στον φυσικό τοκετό και το μητρικό θηλασμό – Μέρος (2)
Η εγκυμοσύνη μου ήταν τέλεια. Ο τοκετός δεν είχε καθόλου επιπλοκές αλλά το μωρό μου παρουσίασε αναπνευστική δυσχέρεια. Δεν πήρε αρκετό οξυγόνο τα πρώτα λεπτά, γεγονός που οδήγησε σε μερική μόνιμη εγκεφαλική βλάβη. Οι λεπτομέρειες δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, σημασία έχει που κοιτούσα τη μικρή μου στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών να κρατιέται μετά βίας στη ζωή και μέσα μου θρηνούσα για τόσα πολλά πράγματα, ένα από τα οποία ήταν και ο θηλασμός που ενδεχομένως να μην πρόσφερα ποτέ στο παιδί μου. Ουσιαστικά, στην αρχή τα πράγματα έδειχναν ότι θα ήταν πολλά τα όσα δεν θα κατάφερνα να κάνω με το παιδί μου και ο θηλασμός δεν ήταν από τα πρώτα σε σπουδαιότητα. Ωστόσο, όταν περνούσα ατελείωτες ώρες στο νοσοκομείο, δεν έχανα την πίστη μου και αντλούσα το γάλα μου με θήλαστρο, ακόμα και αν ήταν ελάχιστο τις πρώτες φορές. Θυμάμαι που έδινα περήφανη το μπουκαλάκι μου στη μαία κάθε τρεις ώρες, απολαμβάνοντας τους επαίνους της και την κατάπληξή της για την ποσότητα που κατάφερνα να αντλήσω, παρόλο που εγώ πίστευα ότι θα έπρεπε να έχω ακόμα περισσότερο από τη μια σταλιά που έβγαζα! Μου επαναλάμβαναν συνεχώς ότι κρατούσαν και την τελευταία σταγόνα από το γάλα μου επειδή θα ήταν βάλσαμο για το μωρό μου μόλις ξεκινούσε να τρώει.
Η ημέρα που άρχισα να έχω κανονικό γάλα ήταν και η ημέρα που είπα αντίο στο παιδί μου. Μας είπαν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να αναπνεύσει μόνη της και έτσι πήραμε τη φρικτή απόφαση να την αποσυνδέσουμε από τη συσκευή που την υποστήριζε και να την αποχαιρετίσουμε. Εκείνη όμως πάλεψε, φάνηκε δυνατή και δεν ήταν έτοιμη να μας αφήσει. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε όταν ύστερα από μερικές ημέρες αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσαμε να την πάρουμε στο σπίτι μαζί μας! Ευχαριστούσαμε την τύχη μας. Μάθαμε πώς να τοποθετούμε τον ρινογαστρικό καθετήρα που την έτρεφε (μέσα από τη μύτη της και έως το στομάχι) επειδή δεν μπορούσε να θηλάσει και να καταπιεί, ούτε να αντιδράσει σε περίπτωση που πνιγόταν και πήραμε μαζί μας στο σπίτι δύο γεμάτες κούτες με το γάλα που είχα αντλήσει. Μας είπαν ότι μάλλον δεν θα ζούσε περισσότερο από μία εβδομάδα και ότι θα μπορούσαμε να μην την ταΐζουμε καν αν το επιθυμούσαμε. Προσωπικά είχα τέτοια απέχθεια για τον καθετήρα που δεν διαφώνησα. Ακούγεται φρικτό να το λέει κανείς αλλά τα νεφρά της δεν λειτουργούσαν, δεν είχε καμία εγκεφαλική δραστηριότητα ή είχε έστω ελάχιστη και μας είπαν ότι επρόκειτο να πεθάνει ούτως ή άλλως. Ο άντρας μου, μου είπε να κάνουμε κουράγιο και σύντομα αρχίσαμε να βλέπουμε βελτίωση. Συνεχίζεται…
Σε αυτό το σημείο η ιστορία μας παίρνει διαφορετική τροπή από αυτή που θα περιμέναμε. Οι περισσότεροι αναγνώστες θα περίμεναν μια εξέλιξη αναμενόμενη για ένα έντυπο σαν της La Leche League, με μια περιγραφή υποστηρικτική για τον φυσιολογικό τοκετό στο σπίτι και την ομαλή έναρξη του μητρικού θηλασμού. Ιδανικά όλα θα τελείωναν καλά, στη ζεστασιά του σπιτιού, χωρίς υποκλυσμούς, ευπρεπισμούς, φάρμακα, περινεοτομή και ιατρικά παραφερνάλια! Μπορεί να πει κανείς αναφερόμενος στο το θλιβερό αποτέλεσμα για το βρέφος και τους γονείς του ότι είναι ακόμα ένα στατιστικό γεγονός και ότι ατυχήματα κατά τη διάρκεια του τοκετού συμβαίνουν και στα νοσοκομεία οπότε δεν υπάρχει λόγος να εξάγουμε αρνητικά συμπεράσματα για τον τόπο και τις συνθήκες της γέννας. Για τους γονείς αυτούς όμως, δεν υπάρχει στατιστική, ενδεχόμενα και πιθανότητες, μόνο μια σκληρή αλήθεια με την οποία θα πρέπει να ζήσουν για μια ολόκληρη ζωή.
Δεν δίνονται και πολλές λεπτομέρειες για την εξέλιξη που είχε η γέννα αυτής της γυναίκας. Φαντάζει βέβαια παράξενο το συμπέρασμα “… ο τοκετός δεν είχε καθόλου επιπλοκές αλλά το μωρό μου παρουσίασε αναπνευστική δυσχέρεια.” Συμβαίνει αρκετά συχνά να ακούμε περιγραφές από νοσοκομειακούς τοκετούς όπως “… ξεκινήσαμε καλά αλλά καθώς ο τοκετός προχωρούσε οι παλμοί του μωρού έπεφταν και κάναμε επείγουσα καισαρική τομή…”. Φαντάζομαι το σκηνικό όπου η φίλη μιας φίλης της μητέρας, περιγράφει το γεγονός σε κάποιο γονεϊκό φόρουμ και ακολουθούν σχόλια του τύπου “οι γιατροί κάνουν καισαρικές για πλάκα, η επισκληρίδιος έχει παρενέργειες, ο γιατρός δεν είχε υπομονή, η μητέρα δεν πίστεψε στις δυνάμεις της, το μωρό θα δυσκολευτεί να θηλάσει και να δεθεί συναισθηματικά με τη μητέρα του, δεν πειράζει που απέτυχε να γεννήσει γιατί υπάρχει και το vbac και άλλα πολλά … “. Ξεχνάμε βέβαια πως η μητέρα που γεννάει συνήθως με αυτό τον τρόπο έχει στα χέρια της ένα γερό μωρό και πως παρά την ταλαιπωρία της καισαρικής, με σωστή υποστήριξη από το περιβάλλον της, μπορεί να φροντίσει και να θηλάσει το μωρό της χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Παρόλα αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις η μητέρα επικεντρώνεται στην αποτυχία (του φυσικού τοκετού) και ξεχνάει την μεγάλη επιτυχία (ένα υγιέστατο μωρό). Σε αυτό το σημείο έχω να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία, όπου γεννώντας το γιό μου με επείγουσα καισαρική αισθάνθηκα αρχικά απελπισία και απογοήτευση, συγκρίνοντας την κατάστασή μου (αναισθησία, χειρουργείο, καθετήρες και σωληνάκια…) με αυτή του πρώτου τοκετού κατά τον οποίο γέννησα εύκολα, χωρίς επισκληρίδιο και μόνο με δύο εξωθήσεις το μωρό μου! Σχετικά σύντομα συνειδητοποίησα ότι η αντίδρασή μου ήταν σε μεγάλο ποσοστό αποτέλεσμα όχι μόνο συναισθηματικής φόρτισης και γυναικείων ορμονών αλλά και προϊόν μιας αντίληψης που είχα διαμορφώσει διαβάζοντας βιβλία και κείμενα με μεγάλη έμφαση στη διαδικασία και την μοναδική εμπειρία του απόλυτα φυσικού τοκετού.
Η αντίδραση στον σύγχρονα διαμορφωμένο νοσοκομειακό τοκετό, είναι αποτέλεσμα της δράσης δυστυχώς αρκετών ειδικών του χώρου της υγείας που μετατρέπουν τον τοκετό σε ακριβή κονσέρβα, χωρίς κανένα σεβασμό στη μητέρα και το σώμα της. Το σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι η αντίδραση αυτή να μην έχει το χαρακτήρα εφηβικής επανάστασης αλλά γόνιμου προβληματισμού με καλά μελετημένες κινήσεις. Κλείνοντας, θα αναφερθώ με λύπη αλλά και θαυμασμό για τη μητέρα στην παρότρυνση των γιατρών να αφήσουν οι γονείς το βρέφος να λιμοκτονήσει χωρίς καμιά ελπίδα και από την άλλη πλευρά στον αγώνα της μητέρας για την διατήρηση της γαλουχίας και της φροντίδας του μωρού της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν θα ξεχάσω τα συναισθήματά μου κατά την εξομολόγηση μιας ηλικιωμένη μητέρας, με ένα ενήλικο αγόρι με σύνδρομο Down, ότι είχε πάρει και εκείνη οδηγία από τους γιατρούς να αφήσει το νεογέννητο βρέφος να πεθάνει ενώ αυτή με κόπο και φροντίδα το τάϊζε γάλα με το σταγονόμετρο για να το κρατήσει στη ζωή. Είναι τόσο σκληρό κάποιες φορές το σύγχρονο σύστημα υγείας που σε σπρώχνει να τρέξεις μακριά από αυτό, χωρίς διάθεση και κουράγιο να αναζητήσεις καλύτερους εκπροσώπους του…
Παιδιατρική, εμβόλια και ομοιοπαθητική
Πρόταση για το μητρικό θηλασμό και την οικονομική κρίση
Σκέψεις και προβληματισμοί πάνω στον φυσικό τοκετό και το μητρικό θηλασμό – Μέρος (1)
Από τον σωλήνα σίτισης στον θηλασμό
Γάλα δεύτερης βρεφικής ηλικίας με γεύση … σοκολάτας!
Μητρότητα, κι ο καθείς στο είδος του!

Τα βρέφη της μελέτης χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: μια ομάδα ήταν τα βρέφη που τρέφονταν με βιομηχανοποιημένη φόρμουλα χαμηλή σε πρωτεΐνες, η δεύτερη ομάδα τρέφονταν με βιομηχανοποιημένη φόρμουλα υψηλότερη σε πρωτεΐνες, ενώ η τρίτη ομάδα λάμβανε μητρικό γάλα (αποκλειστικά, με έως τρία μπουκάλια βιομηχανοποιημένου γάλακτος την εβδομάδα) κατά το πρώτο έτος της ζωής τους. Τα βρέφη μετρούνταν ως προς το ύψος, το βάρος και τη σωματική τους μάζα μέχρι την ηλικία των δύο ετών. Στην ηλικία των δύο ετών, το ύψος σε όλες τις ομάδες ήταν το ίδιο, αλλά τα παιδιά που είχαν τραφεί με τη βιομηχανοποιημένη φόρμουλα υψηλότερη σε πρωτεΐνες είχαν αυξημένο βάρος – το γεγονός αυτό αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη παχυσαρκίας αργότερα. Μελετώντας στη συνέχεια και σε μεγαλύτερες ηλικίες τα παιδιά της πρώτης ομάδας, που έπαιρναν βιομηχανοποιημένη φόρμουλα χαμηλή σε πρωτεΐνες, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Μονάχου, στη Γερμανία, και επικεφαλής της έρευνας, Professor Berthold Koletzko συνόψισε τα ευρήματα της έρευνας ως:
α) ο θηλασμός επιφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη στην υγεία των παιδιών, και αποτρέπει την παχυσαρκία
β) τα βιομηχανοποιημένα υποκατάστατα μητρικού γάλακτος (φόρμουλα) χρειάζεται να βελτιωθούν πολύ ακόμη ως προς τη σύστασή τους. Είναι πιθανό να μπορούν να μειωθούν τα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας, εάν περιοριστούν οι πρωτεΐνες στη φόρμουλα όλων των σταδίων ανάπτυξης.
Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται, απλοποιημένα αλλά πολύ ενδεικτικά, τα ποσοστά του ‘δεύτερου’ γάλακτος (όχι του πρωτο-γάλακτος, που παράγεται τα πρώτα λεπτά του θηλασμού), με μέσες τιμές ανά είδος. Τα βιομηχανοποιημένα υποκατάστατα μητρικού γάλακτος βασίζονται σε γάλα αγελαδινό. Όμως, να το πούμε απλά: από τη φύση του, το μοσχαράκι χτίζει πόδια για να τρέχει και χρειάζεται τη μέγιστη πρωτεΐνη, ενώ το μωρό ανθρωπάκι χτίζει μυαλό για να σκέφτεται, και χρειάζεται λακτόζη!
Άνθρωπος | Αγελάδα | Κατσίκα | |
Πρωτεΐνες | 1.2 | 3.3 | 3.4 |
Λακτόζη (σάκχαρα) | 7.0 | 4.8 | 4.7 |
Λιπαρά | 3.8 | 3.8 | 4.1 |
μέταλλα | 0.21 | 0.71 | 0.77 |
συνολικά στερεά | 12.4 | 12.8 |
13.0 |
(Πηγές: www.onemillioncampaign.org, Agricultural research service, U.S. Department of AgricultureQ COMPOSITION OF HUMAN, COW AND GOATS MILK (B120A) By: “Harold Eddleman, Ph. D., “Σχόλια Ecofamily)
……………………………………………………………………………………………………
Να θηλάσω ή μήπως τσάμπα παιδεύομαι;

Ενημέρωση: Δείτε και στο simplemom μια συζήτηση με αφορμή αυτό το άρθρο!
Σε πήρα δειλά και αδέξια στην αγκαλιά μου και σε θήλασα.
Έμεινα κοντά σου και εσύ ρουφούσες την τροφή και την αγάπη μου.
Όλος ο κόσμος έγινε ξαφνικά μικρούτσικος και αστείος … και αδιάφορος!
Η αφοσίωσή μου σε σένα με γέμισε, με συγκλόνισε, με ομόρφυνε.
Η μιζέρια δεν έχει καμιά θέση εδώ!
Η απαλή ανάσα σου και η ζεστασιά σου πλημμύρισαν την ψυχή μου.
Η μοναξιά δεν έχει καμιά θέση εδώ!
Στάλα με τη στάλα, η δεξαμενή της καρδιάς σου γέμιζε.
Η κάθε σου ρουφιξιά, δυνάμωνε το σώμα και την ψυχή σου.
Στάλα με τη στάλα, η δεξαμενή της καρδιάς σου γέμιζε.
Για να έχεις και συ κάτι να σταλάξεις στις ψυχές των ανθρώπων!
……………………………………………………..
Οδηγίες με video για να φοράτε τα μωρά σας!
Στη σελίδα της εταιρείας zolowear μπορεί να βρει κανείς εκτός από την εντυπωσιακή γκάμα των προϊόντων της και αναλυτικές οδηγίες για την χρήση των μαλακών μάρσιπων αγκαλιάς. Θα βρείτε video για sling με κρίκους και pouch που θα σας βοηθήσουν να φορέσετε το μωράκι σας με ασφάλεια και άνεση.
