Tag Archives: μητρικός θηλασμός

Σκέψεις και προβληματισμοί πάνω στον φυσικό τοκετό και το μητρικό θηλασμό – Μέρος (3)

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
Reply
Η ανάρτηση αυτή είναι η τρίτη μιαςσειράς με θέμα το φυσικό τοκετό και το θηλασμό, με αφορμή άρθρο πουδημοσιεύθηκε στην αμερικάνικη έκδοση του περιοδικού του lllusa.org. Τις προηγούμενες αναρτήσεις μπορείτε να βρείτε εδώ και εδώ. Ακολουθεί η συνέχεια από το άρθρο και κάποια σχόλια.

Η βελτίωσή της ήταν τέτοια, που σιγά-σιγά αρχίσαμε να είμαστε σίγουροι πια ότι θα τα καταφέρει. Παρόλο όμως που ήμουν γεμάτη ευγνωμοσύνη για όλη αυτήν την εξέλιξη, συνέχιζα μέσα μου να θρηνώ που δεν θα θήλαζα. Άρχισα να σιχαίνομαι το θήλαστρο. Νόμιζα ότι δεν θα μπορούσα να ξαναβγώ ποτέ από το σπίτι καθώς έπρεπε να αντλώ το γάλα μου κάθε δύο με τρεις ώρες. Έτρεμα στη σκέψη να πρέπει να ταΐσω την Σέιντι σε δημόσιο χώρο εξαιτίας της διασωλήνωσης. Σκεφτόμουν συνέχεια πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα αν μπορούσα να τη θηλάσω! Μας είπαν να δοκιμάσουμε να της δώσουμε πιπίλα και να δούμε αν θα ενίσχυε την ικανότητά της να πιπιλάει αλλά τα βρέφη με τέτοιο ιστορικό κάνουν αναρρόφηση και καταλήγουν με πνευμονία, συνεπώς δεν ήταν ασφαλές να δοκιμάσουμε από τώρα τον θηλασμό. Πάλεψα πολύ το θέμα της πιπίλας. Της έδινα πιπίλα ακόμα και όταν έτρωγε με τον καθετήρα επειδή ήθελα να αισθάνεται την κοιλίτσα της να γεμίζει ενώ εκείνη πιπιλούσε. Ωστόσο, η μαία μου έλεγε ότι έπρεπε να ελέγξουμε την ικανότητά της να πιπιλάει και να καταπίνει πριν να δοκιμάσουμε να της δώσουμε γάλα από το στόμα.


Ευτυχώς, δεν άκουσα τη μαία επειδή η Σέιντι δεν έχει κάνει ΑΚΟΜΑ την εξέταση αναρρόφησης και κατάποσης! Ακριβώς μία εβδομάδα μετά από την επιστροφή μας στο σπίτι, όταν έκλεισε τις δύο εβδομάδες, αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να δοκιμάσω να τη θηλάσω. Μπήκαμε, λοιπόν, στην μπανιέρα, τυλιχτήκαμε σε μια ζεστή, βρεγμένη πετσέτα, την έβαλα στο στήθος μου αλλά δεν μπόρεσε να το πιάσει. Τότε ο άντρας μου πρότεινε να δοκιμάσουμε από το άλλο στήθος. Προσπαθήσαμε μερικές φορές και τέλος τα κατάφερε! Ξαφνιάστηκα με την εντελώς διαφορετική αίσθηση που ένιωσα σε σύγκριση με το θήλαστρο! Δεν ήταν μόνο η αίσθηση της αναρρόφησης που ήταν διαφορετική και με εξέπληξε, ήταν και η απελευθέρωση ορμονών που ένιωθα. Αισθάνθηκα αμέσως πιο κοντά στο μωρό μου από τις πρώτες στιγμές του θηλασμού. Δεν ήθελα να την αφήσω πολύ, επειδή φοβόμουν ακόμα την αναρρόφηση.


Τις επόμενες ημέρες συνέχισα να αντλώ με το θήλαστρο, να την ταΐζω με τον καθετήρα και ύστερα να τη βάζω να θηλάζει λίγο. Πήγα και σε μια συνάντηση του Συνδέσμου Θηλασμού επειδή είχα πρόβλημα με το σχήμα της αριστερής μου θηλής. Άρχισα να χρησιμοποιώ προστατευτικό για τη θηλή μου και με βοήθησε πολύ. Σύντομα δοκιμάσαμε να θηλάζουμε πριν να αντλήσω γάλα και χρησιμοποιούσαμε τον καθετήρα σαν έσχατη λύση. Μετά από πέντε ημέρες θήλαζε αποκλειστικά! Στην αρχή δεν το είπα στη μαία, καθώς φοβόμουν ότι θα με επέπληττε, αλλά μετά από τις εξετάσεις που κάναμε για τους πνεύμονες της κόρης μας, όταν πια φάνηκε ότι ήταν καθαροί επί δύο συνεχόμενες επισκέψεις, τότε αισθάνθηκα άνετα να το πω. Η μαία εντυπωσιάστηκε πραγματικά και ήταν περήφανη που καταφέραμε να μάθουμε να θηλάζουμε! Είχαμε όμως και άλλα να μάθουμε.
Μετά από μερικές εβδομάδες, μπορούσα να τη θηλάζω χωρίς προστατευτικό στις θηλές μου. Ύστερα από λίγο καιρό ακόμα, μπορούσαμε να θηλάζουμε ξαπλωμένες στο κρεβάτι (με μεγάλη ανακούφιση!) και αργότερα ένιωθα πια άνετα να θηλάσω και δημόσια. Η Σέιντι είναι τώρα έξι μηνών και έχει γίνει πρωταθλήτρια στον θηλασμό. Έχει θηλάσει σε εστιατόρια, στο αυτοκίνητο, στο αεροπλάνο, στο κρεβάτι, στον καναπέ, στο γήπεδο και όπου αλλού μπορείτε να φανταστείτε.

Ο θηλασμός που δίδαξα στο παιδί μου (και στον εαυτό μου) μου έχει χαρίσει ικανοποίηση όσο λίγα πράγματα στη ζωή μου. Μου αρέσει τόσο πολύ να κάθομαι και να τη θηλάζω (καθώς δεν είναι μωρό που θέλει και πολλές αγκαλιές) και να αποκοιμιόμαστε μαζί. Μου αρέσει που βλέπω ότι ξέρει τι να κάνει όταν την παίρνω αγκαλιά και μου δείχνει με συγκεκριμένο κλάμα ότι πεινάει. Αισθάνομαι ότι προσφέρω το καλύτερο στο παιδί μου. Παρόλο το ιστορικό της, γνωρίζω μέσα μου ότι της δίνω το καλύτερο που μπορώ. Νιώθω πραγματικά ότι έχω εκπληρώσει τον σκοπό της ζωής μου, είμαι μητέρα και δεν πρόκειται να σταματήσω. Ίσως όταν έρθει η ώρα να τη γράψω στο νηπιαγωγείο, τότε μπορεί να το συνειδητοποιήσω!

Η ιστορία της μικρής Σέιντι και της μητέρας της μπορεί να αποτελέσει τροφή για σκέψη για τις μητέρες που είχαν πρόθεση να θηλάσουν αλλά εγκατέλειψαν το θηλασμό πολύ νωρίς, με τα πρώτα κιόλας εμπόδια. Εδώ βέβαια η μητέρα είχε πρόσβαση σε βοήθεια από ειδικούς, τι γίνεται όμως όταν ο σύζυγος δεν βοηθά,  ο/η παιδίατρος προτείνει μπιμπερό και η λεχώνα είναι παραζαλισμένη από τη λοχεία, με σπάργωμα ή θηλές που ματώνουν; Ακόμα και να υπάρχει προθυμία, τα φτερά κόβονται στην πορεία… Ο θηλασμός ενός βρέφους με ειδικές ανάγκες ή κάποια σοβαρή αρρώστια είναι πραγματικά ένας μαραθώνιος, παρόλα αυτά τέτοια βρέφη συνήθως έχουν πολλά να κερδίσουν από το μητρικό θηλασμό, σωματικά αλλά και ψυχικά. Διαβάζοντας την ανάρτηση του Ναυτίλου για την μικρή Λυδία, θυμάμαι για ακόμα μια φορά  με συγκίνηση την παρηγοριά του θηλασμού!
Θα ακολουθήσει ακόμα μια τελευταία ανάρτηση με κάποιες σκέψεις για τον τοκετό σήμερα καθώς και κάποια σχετικά links.

Σκέψεις και προβληματισμοί πάνω στον φυσικό τοκετό και το μητρικό θηλασμό – Μέρος (2)

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
4
Η ανάρτηση αυτή είναι η δεύτερη μιας σειράς με θέμα το φυσικό τοκετό και το θηλασμό, με αφορμή άρθρο που δημοσιεύθηκε στην αμερικάνικη έκδοση του περιοδικού του lllusa.org. Την αρχική ανάρτηση μπορείτε να βρείτε εδώ. Ακολουθεί η συνέχεια από το άρθρο και κάποια σχόλια.Τα πράγματα, όμως, δεν έγιναν έτσι.

Η εγκυμοσύνη μου ήταν τέλεια. Ο τοκετός δεν είχε καθόλου επιπλοκές αλλά το μωρό μου παρουσίασε αναπνευστική δυσχέρεια. Δεν πήρε αρκετό οξυγόνο τα πρώτα λεπτά, γεγονός που οδήγησε σε μερική μόνιμη εγκεφαλική βλάβη. Οι λεπτομέρειες δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, σημασία έχει που κοιτούσα τη μικρή μου στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών να κρατιέται μετά βίας στη ζωή και μέσα μου θρηνούσα για τόσα πολλά πράγματα, ένα από τα οποία ήταν και ο θηλασμός που ενδεχομένως να μην πρόσφερα ποτέ στο παιδί μου. Ουσιαστικά, στην αρχή τα πράγματα έδειχναν ότι θα ήταν πολλά τα όσα δεν θα κατάφερνα να κάνω με το παιδί μου και ο θηλασμός δεν ήταν από τα πρώτα σε σπουδαιότητα. Ωστόσο, όταν περνούσα ατελείωτες ώρες στο νοσοκομείο, δεν έχανα την πίστη μου και αντλούσα το γάλα μου με θήλαστρο, ακόμα και αν ήταν ελάχιστο τις πρώτες φορές. Θυμάμαι που έδινα περήφανη το μπουκαλάκι μου στη μαία κάθε τρεις ώρες, απολαμβάνοντας τους επαίνους της και την κατάπληξή της για την ποσότητα που κατάφερνα να αντλήσω, παρόλο που εγώ πίστευα ότι θα έπρεπε να έχω ακόμα περισσότερο από τη μια σταλιά που έβγαζα! Μου επαναλάμβαναν συνεχώς ότι κρατούσαν και την τελευταία σταγόνα από το γάλα μου επειδή θα ήταν βάλσαμο για το μωρό μου μόλις ξεκινούσε να τρώει.

Photoxpress_2559849_ret

Η ημέρα που άρχισα να έχω κανονικό γάλα ήταν και η ημέρα που είπα αντίο στο παιδί μου. Μας είπαν ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να αναπνεύσει μόνη της και έτσι πήραμε τη φρικτή απόφαση να την αποσυνδέσουμε από τη συσκευή που την υποστήριζε και να την αποχαιρετίσουμε. Εκείνη όμως πάλεψε, φάνηκε δυνατή και δεν ήταν έτοιμη να μας αφήσει. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε όταν ύστερα από μερικές ημέρες αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσαμε να την πάρουμε στο σπίτι μαζί μας! Ευχαριστούσαμε την τύχη μας. Μάθαμε πώς να τοποθετούμε τον ρινογαστρικό καθετήρα που την έτρεφε (μέσα από τη μύτη της και έως το στομάχι) επειδή δεν μπορούσε να θηλάσει και να καταπιεί, ούτε να αντιδράσει σε περίπτωση που πνιγόταν και πήραμε μαζί μας στο σπίτι δύο γεμάτες κούτες με το γάλα που είχα αντλήσει. Μας είπαν ότι μάλλον δεν θα ζούσε περισσότερο από μία εβδομάδα και ότι θα μπορούσαμε να μην την ταΐζουμε καν αν το επιθυμούσαμε. Προσωπικά είχα τέτοια απέχθεια για τον καθετήρα που δεν διαφώνησα. Ακούγεται φρικτό να το λέει κανείς αλλά τα νεφρά της δεν λειτουργούσαν, δεν είχε καμία εγκεφαλική δραστηριότητα ή είχε έστω ελάχιστη και μας είπαν ότι επρόκειτο να πεθάνει ούτως ή άλλως. Ο άντρας μου, μου είπε να κάνουμε κουράγιο και σύντομα αρχίσαμε να βλέπουμε βελτίωση. Συνεχίζεται…

Σε αυτό το σημείο η ιστορία μας παίρνει διαφορετική τροπή από αυτή που θα περιμέναμε. Οι περισσότεροι αναγνώστες θα περίμεναν μια εξέλιξη αναμενόμενη για ένα έντυπο σαν της La Leche League, με μια περιγραφή υποστηρικτική για τον φυσιολογικό τοκετό στο σπίτι και την ομαλή έναρξη του μητρικού θηλασμού. Ιδανικά όλα θα τελείωναν καλά, στη ζεστασιά του σπιτιού, χωρίς υποκλυσμούς, ευπρεπισμούς, φάρμακα, περινεοτομή και ιατρικά παραφερνάλια! Μπορεί να πει κανείς αναφερόμενος στο το θλιβερό αποτέλεσμα για το βρέφος και τους γονείς του ότι είναι ακόμα ένα στατιστικό γεγονός και ότι ατυχήματα κατά τη διάρκεια του τοκετού συμβαίνουν και στα νοσοκομεία οπότε δεν υπάρχει λόγος να εξάγουμε αρνητικά συμπεράσματα για τον τόπο και τις συνθήκες της γέννας. Για τους γονείς αυτούς όμως, δεν υπάρχει στατιστική, ενδεχόμενα και πιθανότητες, μόνο μια σκληρή αλήθεια με την οποία θα πρέπει να ζήσουν για μια ολόκληρη ζωή.

Δεν δίνονται και πολλές λεπτομέρειες για την εξέλιξη που είχε η γέννα αυτής της γυναίκας. Φαντάζει βέβαια παράξενο το συμπέρασμα “… ο τοκετός δεν είχε καθόλου επιπλοκές αλλά το μωρό μου παρουσίασε αναπνευστική δυσχέρεια.” Συμβαίνει αρκετά συχνά να ακούμε περιγραφές από νοσοκομειακούς τοκετούς όπως “… ξεκινήσαμε καλά αλλά καθώς ο τοκετός προχωρούσε οι παλμοί του μωρού έπεφταν και κάναμε επείγουσα καισαρική τομή…”. Φαντάζομαι το σκηνικό όπου η φίλη μιας φίλης της μητέρας, περιγράφει το γεγονός σε κάποιο γονεϊκό φόρουμ και ακολουθούν σχόλια του τύπου “οι γιατροί κάνουν καισαρικές για πλάκα, η επισκληρίδιος έχει παρενέργειες, ο γιατρός δεν είχε υπομονή, η μητέρα δεν πίστεψε στις δυνάμεις της, το μωρό θα δυσκολευτεί να θηλάσει και να δεθεί συναισθηματικά με τη μητέρα του, δεν πειράζει που απέτυχε να γεννήσει γιατί υπάρχει και το vbac και άλλα πολλά … “. Ξεχνάμε βέβαια πως η μητέρα που γεννάει συνήθως με αυτό τον τρόπο έχει στα χέρια της ένα γερό μωρό και πως παρά την ταλαιπωρία της καισαρικής, με σωστή υποστήριξη από το περιβάλλον της, μπορεί να φροντίσει και να θηλάσει το μωρό της χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Παρόλα αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις η μητέρα επικεντρώνεται στην αποτυχία (του φυσικού τοκετού) και ξεχνάει την μεγάλη επιτυχία (ένα υγιέστατο μωρό). Σε αυτό το σημείο έχω να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία, όπου γεννώντας το γιό μου με επείγουσα καισαρική αισθάνθηκα αρχικά απελπισία και απογοήτευση, συγκρίνοντας την κατάστασή μου (αναισθησία, χειρουργείο, καθετήρες και σωληνάκια…) με αυτή του πρώτου τοκετού κατά τον οποίο γέννησα εύκολα, χωρίς επισκληρίδιο και μόνο με δύο εξωθήσεις το μωρό μου! Σχετικά σύντομα συνειδητοποίησα ότι η αντίδρασή μου ήταν σε μεγάλο ποσοστό αποτέλεσμα όχι μόνο συναισθηματικής φόρτισης και γυναικείων ορμονών αλλά και προϊόν μιας αντίληψης που είχα διαμορφώσει διαβάζοντας βιβλία και κείμενα με μεγάλη έμφαση στη διαδικασία και την μοναδική εμπειρία του απόλυτα φυσικού τοκετού.

Η αντίδραση στον σύγχρονα διαμορφωμένο νοσοκομειακό τοκετό, είναι αποτέλεσμα της δράσης δυστυχώς αρκετών ειδικών του χώρου της υγείας που μετατρέπουν τον τοκετό σε ακριβή κονσέρβα, χωρίς κανένα σεβασμό στη μητέρα και το σώμα της. Το σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι η αντίδραση αυτή να μην έχει το χαρακτήρα εφηβικής επανάστασης αλλά γόνιμου προβληματισμού με καλά μελετημένες κινήσεις. Κλείνοντας, θα αναφερθώ με λύπη αλλά και θαυμασμό για τη μητέρα στην παρότρυνση των γιατρών να αφήσουν οι γονείς το βρέφος να λιμοκτονήσει χωρίς καμιά ελπίδα και από την άλλη πλευρά στον αγώνα της μητέρας για την διατήρηση της γαλουχίας και της φροντίδας του μωρού της με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν θα ξεχάσω τα συναισθήματά μου κατά την εξομολόγηση μιας ηλικιωμένη μητέρας, με ένα ενήλικο αγόρι με σύνδρομο Down, ότι είχε πάρει και εκείνη οδηγία από τους γιατρούς να αφήσει το νεογέννητο βρέφος να πεθάνει ενώ αυτή με κόπο και φροντίδα το τάϊζε γάλα με το σταγονόμετρο για να το κρατήσει στη ζωή. Είναι τόσο σκληρό κάποιες φορές το σύγχρονο σύστημα υγείας που σε σπρώχνει να τρέξεις μακριά από αυτό, χωρίς διάθεση και κουράγιο να αναζητήσεις καλύτερους εκπροσώπους του…

Παιδιατρική, εμβόλια και ομοιοπαθητική

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
Reply
Τις απόψεις μου για τις εναλλακτικές θεραπείες τις έχω εκφράσει παλαιότερα εδώ. Με αφορμή την πρόσφατη ανάρτηση για τον μητρικό θηλασμό επισκέφθηκα τη σελίδα του παιδιάτρου Στέλιου Παπαβέντση και διάβασα διάφορα άρθρα για το θηλασμό και όχι μόνο. Πολύ μου άρεσε η ιστορία από τα χρόνια των σπουδών του γιατρού στο Λονδίνο, στην οποία αναφέρει ανοιχτά ότι κόπηκε γιατί συνέστησε προληπτική χρήση αντιβίωσης σε κάποιο παιδάκι που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο με κρίση άσθματος. Στη συνέχεια αναφέρει πολλά και ενδιαφέροντα για την κατά-χρηση των αντιβιωτικών στην Ελλάδα.Ένα άρθρο που μου τράβηξε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον ήταν το Φαρμακο-εξάρτηση και ομοιοπαθητική στο οποίο αναφέρονται μεταξύ άλλων ως αρνητικά αποτελέσματα της ομοιοπαθητικής ότι “απορρίπτεται η σωστή χρήση εμβολίων και αντιβιοτικών, επιστημονικές προσπάθειες ισοπεδώνονται, οι γονείς τρομοκρατούνται και τελικά φτάνουμε στο σημείο τα παιδιά να μην παρακολουθούνται από παιδίατρο”! Ποιος είπε ότι ένας επιστήμονας του χώρου της υγείας δεν μπορεί να έχει τη λογική και την ευαισθησία να υποστηρίζει το μητρικό θηλασμό, το babywearing, τον ύπνο χωρίς κλάμα κλπ αλλά παράλληλα να χρησιμοποιεί ορθά αυτά που διδάχθηκε με πολύ μελέτη, κόπο και χρόνια επιστημονικής προσπάθειας και που δεν τα βρήκε απλά ψάχνοντας στο google;
Photoxpress_4579602_ret

 

Πρόταση για το μητρικό θηλασμό και την οικονομική κρίση

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
4
Σε μια πολύ καλή ανάρτηση, ο παιδίατρος Νίκος Βαράκης προτείνει στον υπουργό, αντί να κάνει 20% περικοπές στα νοσοκομεία της Ψωροκώσταινας, να κάνει μια πανελλήνια καμπάνια προώθησης του μητρικού θηλασμού για να γλιτώσουμε χρήματα και να θρέψουμε τα μωρά μας με τον καλύτερο τρόπο. Αναφέρεται επίσης στο πολύ πρόσφατο αμφιλεγόμενο άρθρο για την αξία του μητρικού θηλασμού (διαβάστε το σχετικό δημοσίευμα Six months of breastmilk alone is too long and could harm babies, scientists now say) καθώς και στην απάντηση του παιδιάτρου και σύμβουλου θηλασμού Στέλιου Παπαβέντση. Εγώ πάντως είχα πει παλαιότερα, Στης ακρίβειας τον καιρό, θήλασα πολύ καιρό!

PIC_4334_ret
Στη φωτογραφία εικονίζεται η λίγων μηνών κόρη μου (2005) αφού έχει αποκοιμηθεί γλυκά μετά το θηλασμό! Είναι μια εικόνα που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου και που πάντα φέρνει πολύ τρυφερές αναμνήσεις.

Σκέψεις και προβληματισμοί πάνω στον φυσικό τοκετό και το μητρικό θηλασμό – Μέρος (1)

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
6
Η ανάγνωση ενός άρθρου από την αμερικάνικη έκδοση του περιοδικού της La Leche League (lllusa.org) ήταν η αιτία για να γεμίσει ακόμα μια φορά το μυαλό μου από σκέψεις και προσωπικές εμπειρίες για τη σημασία του μητρικού θηλασμού και τις δυσκολίες του, για τον τοκετό και τα σημάδια που αφήνει στην ψυχή της γυναίκας αλλά και για την προσπάθεια για ενημέρωση και στροφή προς μια πιο φυσική αντιμετώπιση της γέννας ενός παιδιού. Χωρίς να είμαι ειδικός στο χώρο της υγείας και με γνώμονα τις προσωπικές μου εμπειρίες από τα δύο μου παιδιά για τον τοκετό και το θηλασμό, σκέφτηκα να κάνω κάποια σχόλια, παράλληλα με την παρουσίαση αυτής της συγκινητικής ιστορίας θηλασμού ενός πολύ ιδιαίτερου μωρού. Τη μετάφραση του άρθρου έκανε η φίλη και συνεργάτιδα Διόνα, γνωστή και ως mammaka και την ευχαριστώ πολύ για αυτό. Για την διευκόλυνση των αναγνωστών, αναφέρω ότι είμαι μηχανικός, με επιλογή μαθημάτων του κλάδου της βιοϊατρικής και διπλωματική εργασία με θέμα την ιατρική εικόνα. Έχω δύο παιδιά, το πρώτο γεννημένο φυσιολογικά (χωρίς επισκληρίδιο αναισθησία) και το δεύτερο με έκτακτη καισαρική τομή, γεννημένα και τα δύο σε ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας. Έχω μελετήσει αρκετά βιβλία, άρθρα καθώς και δημοσιευμένες προσωπικές εμπειρίες για τον μητρικό θηλασμό και το φυσικό τοκετό, καθώς και για τον τοκετό στο σπίτι (home birth), τον τοκετό χωρίς καθόλου ιατρική επίβλεψη (unassisted home birth) αλλά και τον φυσικό τοκετό μετά από καισαρική τομή (vaginal birth after cesarean ή όπως είναι πολύ γνωστό vbac). Όπως πολλές γυναίκες, έχω περάσει πολλές ώρες σε ιστοσελίδες και φόρουμ (ελληνικά και ξένα) αναζητώντας το καλύτερο για μένα και τα παιδιά μου, προσπαθώντας να κάνω πιο ενημερωμένες επιλογές, αναζητώντας όσο γίνεται πιο φυσικές μεθόδους και διαδικασίες. Αρκετά είπα για μένα, ακολουθεί το πρώτο τμήμα του άρθρου:


Από τον σωλήνα σίτισης στον θηλασμό

Όταν ανακάλυψα ότι είμαι έγκυος, ξεκίνησα αμέσως να ψάχνω τις επιλογές φυσικού τοκετού που υπήρχαν στην περιοχή μου. Δυστυχώς, το τελευταίο κέντρο τοκετού είχε κλείσει πριν μερικά χρόνια επειδή δεν υπήρχε ζήτηση και έτσι τα πράγματα έδειχναν ότι οι επιλογές που είχα ήταν ανάμεσα στη γέννα σε νοσοκομείο και τη γέννα στο σπίτι. Αποφασίσαμε να το τολμήσουμε και να επιλέξουμε τη γέννα στο σπίτι. Από τη στιγμή που το αποφασίσαμε, εξοικειώθηκα πολύ με την ιδέα και μέσα μου χαιρόμουν πραγματικά που θα γεννούσα στο σπίτι. Έλεγα σε όλους γεμάτη υπερηφάνεια ότι σκόπευα να γεννήσω το παιδί μου στο σπίτι και καυχιόμουν σχεδόν για το γεγονός ότι θα το έκανα χωρίς φάρμακα. Το σημαντικό, όμως, ήταν να είμαι προετοιμασμένη και για να είμαι προετοιμασμένη έπρεπε να ενημερωθώ. Ξεκινήσαμε μαθήματα τοκετού με μια εκπαιδεύτρια στην περιοχή μας, η οποία είχε γεννήσει δέκα παιδιά στο σπίτι της! Περιμέναμε ότι θα μαθαίναμε πώς να χαλαρώνουμε, πώς να αναπνέουμε και πώς να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Αυτό που δεν περιμέναμε, ήταν ότι θα μαθαίναμε τόσα πολλά πράγματα για τον θηλασμό.

Photoxpress_4630503_ret

Γνώριζα ότι ο θηλασμός ήταν σημαντικός και πάντα είχα σκοπό να θηλάσω. Εκείνο που δεν γνώριζα όμως καθόλου, ήταν ότι ο θηλασμός είναι ολόκληρη τέχνη. Είδαμε βίντεο με τεχνικές τοποθέτησης στη θηλή, για τη συλλογή γάλατος χωρίς θήλαστρο και το πόσο σημαντικό είναι να μην δημιουργείται σύγχυση στο βρέφος με διαφορετικά είδη θηλής. Και καθώς πλησίαζε ο καιρός να γεννήσω την κόρη μου, όλο και ενθουσιαζόμουν που θα τη θήλαζα. Δεν έβλεπα τη στιγμή να την κρατήσω στην αγκαλιά μου, να την ακουμπήσω πάνω μου και να την κοιτάξω στα μάτια γνωρίζοντας ότι εγώ είμαι ό,τι χρειάζεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνεχίζεται …

 

Μέχρι το σημείο αυτό, η ιστορία είναι οικεία για πολλές μητέρες που είναι οπαδοί του φυσικού τοκετού! Γεμάτη ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα, η μέλλουσα μητέρα αναζητά έναν πιο φυσικό τρόπο να γεννήσει, ακόμα και μακριά από το νοσοκομειακό περιβάλλον αν χρειαστεί. Οι τυπικές ιατρικές διαδικασίες των σύγχρονων μαιευτηρίων φαντάζουν περιττές, ακόμα και ταπεινωτικές, οι μέθοδοι αναισθησίας σκοπό έχουν να στερήσουν τη μητέρα από την απόλυτη εμπειρία της εξόδου του βρέφους από τα σπλάχνα της (και να ανεβάσουν το κόστος της γέννας κατά μερικές εκατοντάδες ευρώ…) και ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον του μητρικού θηλασμού, με σκοπό να προωθηθούν τα υποκατάστατα μητρικού γάλακτος. Με όπλο την συστηματική ενημέρωση, η έγκυος γυναίκα προετοιμάζεται για να θηλάσει, μαθαίνοντας πως να αντιμετωπίζει ακόμα και τις πιο σπάνιες δυσκολίες που μπορούν να προκύψουν, προκειμένου να προσφέρει στο μωρό της το μαγικό ζωμό του Αστερίξ, το μητρικό γάλα! Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια για όλα αυτά και που κρύβεται ο μύθος; Είναι τα πράγματα τόσο απλά ή μήπως το θέμα είναι πιο περίπλοκο; Ποια είναι η απάντηση στην προσπάθεια για μετατροπή του γυναικείου τοκετού σε “εργοστασιακή γραμμή παραγωγής”; Έπεται συνέχεια με την ιστορία μας και τους προβληματισμούς της μαμάς popelix, μείνετε συντονισμένοι!

Γάλα δεύτερης βρεφικής ηλικίας με γεύση … σοκολάτας!

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
Reply
Κυκλοφόρησε από την εταιρεία Enfagrow γάλα σε σκόνη δεύτερης βρεφικής ηλικίας σε γεύσεις σοκολάτα και βανίλια. Έτσι από μωρά, τα παιδιά θα μάθουν στη γλυκιά γεύση της “λιχουδιάς”, πίνοντας με λαιμαργία το “νόστιμο” γαλατάκι τους. Ότι πρέπει σαν συνέχεια μετά τα θλιβερά ποσοστά μητρικού θηλασμού… Διαβάσαμε εδώ.

Μητρότητα, κι ο καθείς στο είδος του!

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
Reply
Για καιρό ήδη έχει διαπιστωθεί ότι τα βρέφη που τρέφονται με υποκατάστατα μητρικού γάλακτος (συνήθως με βάση αγελαδινό γάλα ή σόγια), και συνήθως είναι πιο εύσωμα, προγραμματίζονται κατά κάποιο τρόπο για να αποθηκεύουν λίπος, με αποτέλεσμα αυξημένο ρίσκο για παιδική παχυσαρκία. Μια διεθνής μελέτη χιλίων βρεφών, που εκδόθηκε στην Αμερικανική Έκδοση Κλινικής Διατροφής επισημαίνει ότι το ρίσκο έγκειται συγκεκριμένα στα ποσοστά της πρωτεΐνης στα βιομηχανοποιημένα γάλατα, ποσοστά που πρέπει κατά τη μελέτη να χαμηλώσουν.

Η μελέτη διεξήχθη στο Βέλγιο, Ιταλία, Γερμανία, Πολωνία και Ισπανία, και συμμετείχαν βρέφη που είχαν γεννηθεί από το 2002 έως το 2004. Η συνεργασία με τους γονείς ξεκινούσε από τις πρώτες εβδομάδες μετά τη γέννηση του παιδιού τους, όπως αναφέρει το BBC.

Τα βρέφη της μελέτης χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: μια ομάδα ήταν τα βρέφη που τρέφονταν με βιομηχανοποιημένη φόρμουλα χαμηλή σε πρωτεΐνες, η δεύτερη ομάδα τρέφονταν με βιομηχανοποιημένη φόρμουλα υψηλότερη σε πρωτεΐνες, ενώ η τρίτη ομάδα λάμβανε μητρικό γάλα (αποκλειστικά, με έως τρία μπουκάλια βιομηχανοποιημένου γάλακτος την εβδομάδα) κατά το πρώτο έτος της ζωής τους. Τα βρέφη μετρούνταν ως προς το ύψος, το βάρος και τη σωματική τους μάζα μέχρι την ηλικία των δύο ετών. Στην ηλικία των δύο ετών, το ύψος σε όλες τις ομάδες ήταν το ίδιο, αλλά τα παιδιά που είχαν τραφεί με τη βιομηχανοποιημένη φόρμουλα υψηλότερη σε πρωτεΐνες είχαν αυξημένο βάρος – το γεγονός αυτό αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη παχυσαρκίας αργότερα. Μελετώντας στη συνέχεια και σε μεγαλύτερες ηλικίες τα παιδιά της πρώτης ομάδας, που έπαιρναν βιομηχανοποιημένη φόρμουλα χαμηλή σε πρωτεΐνες, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Μονάχου, στη Γερμανία, και επικεφαλής της έρευνας, Professor Berthold Koletzko συνόψισε τα ευρήματα της έρευνας ως:

α) ο θηλασμός επιφέρει μακροπρόθεσμα οφέλη στην υγεία των παιδιών, και αποτρέπει την παχυσαρκία
β) τα βιομηχανοποιημένα υποκατάστατα μητρικού γάλακτος (φόρμουλα) χρειάζεται να βελτιωθούν πολύ ακόμη ως προς τη σύστασή τους. Είναι πιθανό να μπορούν να μειωθούν τα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας, εάν περιοριστούν οι πρωτεΐνες στη φόρμουλα όλων των σταδίων ανάπτυξης.

Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται, απλοποιημένα αλλά πολύ ενδεικτικά, τα ποσοστά του ‘δεύτερου’ γάλακτος (όχι του πρωτο-γάλακτος, που παράγεται τα πρώτα λεπτά του θηλασμού), με μέσες τιμές ανά είδος. Τα βιομηχανοποιημένα υποκατάστατα μητρικού γάλακτος βασίζονται σε γάλα αγελαδινό. Όμως, να το πούμε απλά: από τη φύση του, το μοσχαράκι χτίζει πόδια για να τρέχει και χρειάζεται τη μέγιστη πρωτεΐνη, ενώ το μωρό ανθρωπάκι χτίζει μυαλό για να σκέφτεται, και χρειάζεται λακτόζη!

Άνθρωπος Αγελάδα Κατσίκα
Πρωτεΐνες 1.2 3.3 3.4
Λακτόζη (σάκχαρα) 7.0 4.8 4.7
Λιπαρά 3.8 3.8 4.1
μέταλλα 0.21 0.71 0.77
συνολικά στερεά 12.4 12.8

13.0

(Πηγές: www.onemillioncampaign.org, Agricultural research service, U.S. Department of AgricultureQ COMPOSITION OF HUMAN, COW AND GOATS MILK (B120A) By: “Harold Eddleman, Ph. D., “Σχόλια Ecofamily)

……………………………………………………………………………………………………

Το παρακάτω κείμενο αναδημοσιεύεται με ευγενική άδεια της ecofamily. Φωτογραφία από εδώ.

Να θηλάσω ή μήπως τσάμπα παιδεύομαι;

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
1
Διάβασα χτες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ένα διαφορετικό άρθρο σχετικό με το θηλασμό “The Case Against Breast-Feeding“. Η συγγραφέας, παρά το γεγονός ότι θήλασε και τα τρία της παιδιά μέχρι την ηλικία του ενός έτους(!!!), κριτικάρει και αμφισβητεί την τάση “breast is best” βασισμένη στην προσωπική της εμπειρία και κάποιες ιατρικές μελέτες. Η ίδια, πολυάσχολη δημοσιογράφος καριέρας, απομυθοποιεί την ιδανική εικόνα μιας μητέρας που θηλάζει με τρυφερότητα το βρέφος της προβάλλοντας την αντίθετη εικόνα μιας μάνας που αγουροξυπνημένη προσπαθεί να θηλάσει το μωρό της ενώ ο σύζυγος γκρινιάζει και το επόμενο πρωί πρέπει να επιστρέψει στην απαιτητική εργασία της. Ο θηλασμός λίγο ως πολύ αποτελεί σκλαβιά για τη μητέρα και η μητρότητα είναι συχνά μια τροχοπέδη στην κοινωνική και επαγγελματική πορεία των γυναικών. Πολλές απόψεις μπορούν να διατυπωθούν για το θέμα, εγώ θα προσπαθήσω να εκφράσω τη δική μου και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Όπως και σε πολλά πράγματα στη ζωή, έτσι και στη μητρότητα “ότι πληρώσεις, παίρνεις”. Μερικά πράγματα φαντάζουν φθηνά και προσιτά, ποιο είναι όμως το πραγματικό κόστος; Η εικόνα των μελλοντικών ενηλίκων με μια αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης κάποιων προβλημάτων υγείας είναι ίσως το λιγότερο…

Ενημέρωση: Δείτε και στο simplemom μια συζήτηση με αφορμή αυτό το άρθρο!

……………………………………………………..

Σε πήρα δειλά και αδέξια στην αγκαλιά μου και σε θήλασα.

Με πλήγωσες, με πόνεσες αλλά εγώ πάλεψα και νίκησα!
Έμεινα κοντά σου και εσύ ρουφούσες την τροφή και την αγάπη μου.
Όλος ο κόσμος έγινε ξαφνικά μικρούτσικος και αστείος … και αδιάφορος!

Η αφοσίωσή μου σε σένα με γέμισε, με συγκλόνισε, με ομόρφυνε.
Η μιζέρια δεν έχει καμιά θέση εδώ!
Η απαλή ανάσα σου και η ζεστασιά σου πλημμύρισαν την ψυχή μου.
Η μοναξιά δεν έχει καμιά θέση εδώ!

Στάλα με τη στάλα, η δεξαμενή της καρδιάς σου γέμιζε.
Η κάθε σου ρουφιξιά, δυνάμωνε το σώμα και την ψυχή σου.
Στάλα με τη στάλα, η δεξαμενή της καρδιάς σου γέμιζε.
Για να έχεις και συ κάτι να σταλάξεις στις ψυχές των ανθρώπων!

……………………………………………………..

Οδηγίες με video για να φοράτε τα μωρά σας!

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
Reply

Στη σελίδα της εταιρείας zolowear μπορεί να βρει κανείς εκτός από την εντυπωσιακή γκάμα των προϊόντων της και αναλυτικές οδηγίες για την χρήση των μαλακών μάρσιπων αγκαλιάς. Θα βρείτε video για sling με κρίκους και pouch που θα σας βοηθήσουν να φορέσετε το μωράκι σας με ασφάλεια και άνεση.

Φυσικά, για οδηγίες και video στα ελληνικά μπορείτε να ανατρέξετε και στις σελίδες του babywearing.gr και γιατί όχι να προτιμήσετε κάποιον από τους καταπληκτικούς μάρσιπους του “Αστεράκι slings”. Μπορείτε να επιλέξετε το ύφασμα που σας ταιριάζει και ένας μαλακός μάρσιπος αγκαλιάς θα φτάσει σε σας με μοναδική τιμή και χωρίς έξοδα αποστολής!

Μια ηρωίδα μητέρα στην Κίνα!

Δημιουργήθηκε στις από το χρήστη
2
Διαβάζοντας ένα ακτιβιστικό blog με θέματα όπως ο φυσικός τοκετός, ο θηλασμός και το attachment parenting, το μάτι μου έπεσε σε μια καταπληκτική ιστορία. Μια κινέζα αστυνομικός στις περιοχές που έχουν πληγεί από τον πρόσφατο φονικό σεισμό, προσέφερε κοινωνικό έργο θηλάζοντας οκτώ μωράκια! Η ίδια είναι μητέρα ενός βρέφους έξι μηνών και διάλεξε αυτό τον υπέροχο τρόπο να βοηθήσει αυτά τα μικρά ευαίσθητα πλασματάκια. Θήλασε τρία μωρά που οι μητέρες τους δεν είχαν γάλα από το σοκ και την ταλαιπωρία και πέντε ορφανά, στα οποία δεν υπήρχε η δυνατότητα σίτισης με γάλα σκόνη από το ίδρυμα που τα φιλοξενεί. Δείτε περισσότερα εδώ και εδώ. Μια βαθιά τιμητική υπόκλιση στην μάνα με την μεγάλη αγκαλιά που χώρεσε όλα αυτά τα μωράκια και τα χόρτασε με γάλα και … αγάπη!

Policewoman in china
Μια και μιλάμε για μητρικό θηλασμό, ρίξτε μια ματιά μια πολύ καλή ανάρτηση με θέμα το μητρικό θηλασμό σε δημόσιους χώρους. Οι γελοιογραφίες τα λένε όλα!!!